Από τους σκηνοθέτες που ξεπήδησαν από το καζάνι οργισμένων αντιφάσεων της δεκαετίας του ’60, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι ήταν ο πιο αντιφατικός, ο πιο στοχαστικά πολιτικός και ο πιο μακροπρόθεσμα επιδραστικός.