ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ


Henri Lefebvre

Η εισβολή του Μάη


ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ


Ούτε μία λιγότερη, ούτε μία καταπιεσμένη!


Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο μιλώντας με βιωματικές ιστορίες, να παραθέσουμε στατιστικά στοιχεία, να αναφέρουμε περιπτώσεις γυναικών που κινήθηκαν δικαστικά για να δικαιωθούν και τελικά βρέθηκαν πιο αδικημένες. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για αναρίθμητες περιπτώσεις διακρίσεων και βίας εις βάρος γυναικών, σεξουαλικών παρενοχλήσεων, βιασμών, γυναικοκτονιών. Παραδείγματα λόγων και πρακτικών που συνιστούν τον σεξισμό, αναπαράγουν την πατριαρχία και την καταπίεση, μας εξοβελίζουν πάντα σε μια θέση υποδεέστερη. Παραδείγματα που υπάρχουν παντού γύρω μας. Από το διαμέρισμα της διπλανής πόρτας, τα σεξιστικά αστεία και τα παρεμβατικά καμάκια, μέχρι την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αίρει κάθε φραγμό στις απολύσεις εγκύων.

Παραδείγματα που μόνο όσοι αναπαράγουν την καταπίεση δεν αναγνωρίζουν και τα αμφισβητούν ως αναληθή. Παραδείγματα για τα οποία πάμπολλες φορές μας έχουν χαρακτηρίσει –τουλάχιστον– υπερβολικές. Παραδείγματα σε αφθονία γύρω μας που μόνο εκείνοι που κάθονται βολικά στη θέση του ισχυρού κάνουν ότι δεν βλέπουν και δεν ακούν. Αυτό που εκείνοι δεν βλέπουν όμως και δεν ακούν είναι για μας η καθημερινότητα και ο κανόνας. Και δεν χρειάζεται να πείσουμε κανέναν γι’ αυτό.

Το ξέρουμε στη δουλειά μας, που στη συνέντευξη μας ρωτάνε πότε σκοπεύουμε να κάνουμε παιδιά, που μας λένε πώς να ντυθούμε, που για την ίδια δουλειά παίρνουμε μικρότερο μισθό, που θεωρούμαστε λιγότερο ικανές και απαιτείται να είμαστε πιο υπάκουες, που οι εργοδότες μάς μιλάνε με εκείνο το πατρικό ύφος κι εκείνο το «φιλικό» άγγιγμα στην πλάτη. Το ξέρουμε στα σπίτια μας, που ο έλεγχος δεν σταματάει ποτέ σε όποια ηλικία κι αν φτάσουμε, που «το νοικοκυριό» και το μεγάλωμα των παιδιών είναι δικές μας υποθέσεις. Το ξέρουμε στον δρόμο και στη διασκέδασή μας, που απρόσκλητα βλέμματα, σφυρίγματα, σχόλια και συστάσεις εισβάλλουν στον χώρο και τον χρόνο μας. Το ξέρουμε στα σώματά μας, που με δυσκολία χωράνε στα πρότυπα ομορφιάς της καταναλωτικής κοινωνίας, που χρησιμοποιούνται εν είδει αντικειμένων, άλλοτε πρέπει να είναι ντυμένα για να μην προκαλούν και άλλοτε να είναι γυμνά για να θέλγουν, που είναι έκθετα σε τέτοιο βαθμό που όλα τα λεφτά του κόσμου και όλοι οι security του κόσμου δεν φτάνουν για να σε προστατεύσουν από έναν βιαστή.

Μόνο που εμείς κουραστήκαμε να μας βάζουν πάντα δεύτερες. Απηυδήσαμε με την ευκολία με την οποία μας στερούν τα αυτονόητα. Οργιστήκαμε με τις μάτσο πρακτικές που παραβιάζουν κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας και κάνουν δύσκολο αυτό που είναι τόσο απλό.

Γιατί κάθε φορά κι απ’ την αρχή πρέπει να κατακτάμε το σεβασμό, την εκτίμηση, τον προσωπικό χώρο, τον προσωπικό χρόνο, τη σωματική ακεραιότητα, το δίκιο, την ελευθερία μας. Και αφού αυτά δεν είναι αυτονόητα, τότε τίποτα δεν είναι.

Δεν ανεχόμαστε να βρισκόμαστε πάντα ένα βήμα πίσω. Δεν επιτρέπουμε να μας χωράνε σε κουτάκια. Στεκόμαστε αλληλέγγυες μεταξύ μας, οργανωνόμαστε, αγωνιζόμαστε για να κερδίζουμε κάθε μέρα αυτά που κάθε ώρα μας στερούν.

Σήμερα, την ημέρα των γυναικών και όχι της Γυναίκας, ο δρόμος μάς ανήκει. Σήμερα δεν θα φοβηθούμε να περπατήσουμε μαζί. Σήμερα δεν θα μας αγνοήσει κανείς. Σήμερα κανένας δεν θα μας προσβάλει, κανένας δεν θα μας υποτιμήσει. Γιατί σήμερα και κάθε επόμενη μέρα δεν θα τον αφήσουμε.

Στα χνάρια της απεργίας των εργατριών του Σικάγο, στα χνάρια των μετέπειτα φεμινιστριών, των γυναικών που αψήφησαν την ανδρική κυριαρχία, που βάδισαν πλάι πλάι με τους συντρόφους τους στην πρώτη γραμμή των μεγάλων κινηματικών και επαναστατικών τομών, στα χνάρια του Μάη του ’68, που έφερε στο κέντρο της συζήτησης τις «δευτερεύουσες» αντιθέσεις, στα χνάρια των σημερινών αγωνιστριών, στα χνάρια των γυναικών της κοινότητας των Ζαπατίστας, για όλες εκείνες που δέχτηκαν με τον πιο βάναυσο τρόπο την ανδρική βία, και ακόμα περισσότερο για όλες εκείνες που δεν έχουν καταφέρει ακόμη να σηκώσουν κεφάλι, για όλες εμάς που βιώνουμε την καταπίεση, πάντα πλάι με άτομα διαφορετικών έμφυλων ταυτοτήτων και σεξουαλικών προσδιορισμών, συμμετέχουμε σήμερα στην πορεία για την 8η Μάρτη.

Ούτε μία λιγότερη, ούτε μία χαμένη, ούτε μία καταπιεσμένη.

 

Ραντεβού 18:00 στην πλατεία Κλαυθμώνος

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ|
30/05/2023 - 12:10

Η Απάντηση στον Τζων Λιούις συνιστά πριν απ’ όλα μια εξαιρετική εισαγωγή στον μαρξισμό του Αλτουσέρ, ένα αλτουσεριανό μανιφέστο.

ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ|
17/01/2023 - 17:34

Ο Φεμινισμός για το 99%, από τα πιο σημαίνοντα κείμενα του ρεύματος της κοινωνικής αναπαραγωγής, είναι γέννημα-θρέμμα της Παγκόσμιας Φεμινιστικής Απεργίας.

ΘΕΩΡΙΑ|
16/12/2021 - 14:44

Τον Νοέμβριο του 1977, από το βήμα του συνεδρίου που διοργάνωσε στη Βενετία η εφημερίδα Il Manifesto, ο Αλτουσέρ αναφωνεί «Επιτέλους, η κρίση του μαρξισμού!».

ΚΟΙΝΩΝΙΑ/ΚΙΝΗΜΑΤΑ|
09/02/2021 - 16:16

Ένα κίνημα για δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο, είναι πρώτα απ’ όλα ένα κίνημα για ανοιχτό πανεπιστήμιο.