Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να κατανοήσουμε την επαναστατική στρατηγική ως διαδικασία. Όχι ως μια προοδευτική, κοινοβουλευτική μεταβολή συσχετισμών, αλλά ως μια διαδικασία «οικοδόμησης» της ηγεμονίας.
Οι θέσεις που διατυπώθηκαν στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής τον Δεκέμβρη του 1921 υπογράμμιζαν τις όλο και πιο ισχυρές επιθέσεις του καπιταλισμού ενάντια στην εργατική τάξη και την επείγουσα ανάγκη μιας ενιαίας δράσης όλων των εργατικών δυνάμεων για την απόκρουση αυτών των επιθέσεων.
Σήμερα, όλα αυτά τα στοιχεία παραμένουν στον ορίζοντα: η πολιτική πρακτική, η ειδοποιός διάσταση των ιστορικών καταστάσεων, το ίδιο το μίσος με το οποίο συνοδεύει η αστική τάξη κάθε βούληση για μετασχηματισμό.