Οι όροι της θεωρητικής αντιπαράθεσης μας επιτρέπουν ή όχι να εξελίσσουμε την οπτική μας για τον κόσμο.
Ο Αλτουσέρ επιχειρεί να τεκμηριώσει ότι η φιλοσοφία δεν είναι μια πρακτική που αφορά απλώς τους ακαδημαϊκούς φιλοσόφους αλλά όλους τους ανθρώπους.
Η ηγεμονία είναι η προσπάθεια του Γκράμσι να προσεγγίσει τις μορφές εξουσίας στον ώριμο καπιταλισμό και να στοχαστεί την επαναστατική στρατηγική.
Όχι μόνο η δομή, τα θέματα, οι στρατηγικές και η φυσιογνωμία του λόγου της Χρυσής Αυγής είναι χιτλερικής προέλευσης, αλλά ακόμα και η ίδια η έμπνευση και θεωρητικοϊδεολογική καταγωγή τους.
Ο Φουκώ δεν αντιλαμβάνεται την εξουσία ως επιθυμητό τρόπαιο δύο στρατοπέδων που μάχονται για τα μάτια της.
Αναζητούμε σημεία συνάντησης ανάμεσα στον Φουκώ και τον Μαρξ και επιχειρούμε μια θεωρητική σύνθεση εννοιών και προσεγγίσεων.
Γιατί εκείνη τη χρονιά το υποκείμενο δεν ήξερε ότι μπροστά του είχε «μόνο» άλλον ένα χρόνο βασάνων.
Το 1930, κατά τη διάρκεια του 16ου Συνεδρίου του κόμματος, ο Στάλιν διατυπώνει τη θέση ότι ο μαρασμός του κράτους περνά απ’ την ενδυνάμωσή του.