Από το φοιτητικό κίνημα οι εργάτες «δανείζονται» το πρότυπο της συνέλευσης σε αντίθεση προς την απλή ανάθεση στη συνδικαλιστική ηγεσία.
Το σινεμά του Μάη χαρακτήρισε η φρενιτιώδης αναζήτηση νέων μορφών και το διαρκές επαναστατικό σπάσιμο των καλουπιών, συχνά σε βάρος του περιεχομένου.
Πρωτοπόρες υπήρξαν γυναίκες με ριζοσπαστικό προσανατολισμό, καθώς οι επίσημες οργανώσεις της αριστεράς φοβούνταν μήπως αποκοπούν από τις συντηρητικές «μάζες».
Ο Μάης δεν ήταν ένα «ιστορικό παράδοξο», αλλά αποτέλεσε ένα σημαντικό επεισόδιο μιας παγκόσμιας αναταραχής.