Είναι πραγματικότητα ότι οι περισσότερες δημοτικές παρατάξεις έχουν προσπαθήσει ⎼και σε έναn βαθμό καταφέρει⎼ να εντάξουν ανθρώπους των νεότερων γενιών στα ψηφοδέλτιά τους. Παρατηρούμε, επίσης, ότι όσοι άνθρωποι της ηλικίας μας (ας πούμε «οι τριαντάρηδες», για να το ορίσουμε κάπως) επιλέγουν να ασχοληθούν με την τοπική αυτοδιοίκηση, χτίζουν την πολιτική τους παρέμβαση χρησιμοποιώντας ως βασικό επιχείρημα την ίδια την ηλικία τους. Και πολύ καλά κάνουν. Γιατί είναι όντως σημαντικό το να μπορούν να κάνουν πολιτική οι άνθρωποι των παραγωγικών ηλικιών. Και γιατί ξέρουμε πως είναι πιο δύσκολο να εκτίθεσαι όταν είσαι ακόμη στην αρχή της επαγγελματικής σου σταδιοδρομίας, και ίσως γίνεται «πιο απλό» αν αισθάνεσαι την «ασφάλεια» μιας μακρόχρονης καριέρας.

Προκύπτει εύλογα όμως ένα ερώτημα: Είναι αρκετό το να είσαι νέος ηλικιακά; Και πολύ περισσότερο, το να έχεις μια άποψη και να είσαι νέος κάνει αυτόματα την άποψη φρέσκια και νέα;

Η πρώτη απάντηση που θα δίναμε θα ήταν ότι συναντούμε συνέχεια ανθρώπους που, παρά τα πολλά τους χρόνια και την κόπωση που αυτά αντικειμενικά επιφέρουν, διατηρούν την όρεξή τους για ζωή αλλά και τη φρεσκάδα των ιδεών τους σε επίπεδα ζηλευτά. Και στον αντίποδα, πολλές φορές έχουμε εκπλαγεί με τον συντηρητισμό που μπορεί να προβάλλει κάποιος άνθρωπος της γενιάς μας, σε προσωπικά, επαγγελματικά, πολιτικά θέματα.

Σε δεύτερο επίπεδο, αξίζει να δούμε ποιες είναι οι θέσεις των νέων υποψηφίων στα συγκεκριμένα ζητήματα της πόλης αλλά και τι ορίζουν ως βασική τους έγνοια, τι θέτουν σαν το βασικό ερώτημα των φετινών δημοτικών εκλογών.

Για αρχή, τοποθετούν τον εαυτό τους ⎼και τους συνδυασμούς στους οποίους συμμετέχουν⎼ στο κάδρο των «ανεξάρτητων», λες και δεν ήταν οι περισσότεροι από αυτούς μέλη φοιτητικών παρατάξεων και κομματικών νεολαίων. Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζουμε ότι είναι κακό να συμμετέχει κανείς σε κάποιο πολιτικό κόμμα, αντίθετα είναι πολύ σημαντικό να έχει κάποιος συνολική άποψη για τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε τους εκπροσώπους των κομμάτων εξουσίας, που χρόνια τώρα υποστήριξαν όλες τις πολιτικές που μαύρισαν το μέλλον μας και έστειλαν τα αδέρφια και τους φίλους μας στο εξωτερικό για να βρουν μια δουλειά, σαν προοδευτικούς και «φρέσκους». Ιδιαίτερα όταν οι ίδιοι συνεχίζουν να εξελίσσονται στις κομματικές ιεραρχίες και δεν φαίνεται να προβληματίζονται με αυτό.

Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι ο κοινός παρονομαστής των πολιτικών τους προτάσεων είναι η «ανάπτυξη» και το εμπορικό κέρδος από τις αναπλάσεις που πρέπει να γίνουν. Έτσι, σύμφωνα με τη λογική τους θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και κίνητρα για την επιχειρηματικότητα της νέας γενιάς. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια ενδιαφέρουσα βάση αντιπαράθεσης, που θα έπιανε το τι εννοεί κανείς με τον όρο «ανάπτυξη», τι σημαίνει για τον καθένα μας «όμορφη πόλη» και κατά πόσο συνδέονται οι επιλογές ενός δήμου με το γενικό κοινωνικό συμφέρον. Όμως αν δει κανείς προσεκτικά τις προτάσεις τους, θα καταλάβει εύκολα ότι όχι μόνο δεν θα φέρουν κανενός είδους ανάπτυξη (τουλάχιστον όχι κάποια που θα επηρέαζε θετικά την κοινωνική πλειοψηφία), αλλά επίσης καμία πρόταση δεν φαίνεται να συμμερίζεται την ανάγκη υγιούς αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου των πολιτών, το αίτημα για διεύρυνση των πράσινων χώρων και τη σημασία που έχει η συλλογική ευημερία έναντι του ατομικού κέρδους. Θα ήταν πολύ εύκολα τα πράγματα αν γινόταν με μια μαρίνα κρουαζιερόπλοιων ή με ένα ξενοδοχείο στο νότιο πάρκο να γίνει η επιβίωση μας πιο εύκολη και η ζωή μας πιο όμορφη.

Τελευταίο αλλά εξ ίσου σημαντικό κριτήριο, για τη «φρεσκάδα» των ιδεών και των προτάσεων, είναι το κατά πόσο συμβάλλουν στην εξυγίανση του δημόσιου διάλογου. Όταν η αντιπολίτευση έχει άξονα τον εξευτελισμό των κοινωνικών αγώνων (λες και θα αποδιδόταν το θαλάσσιο μέτωπο αν δεν υπήρχαν οι κινητοποιήσεις των προηγούμενων χρόνων, για παράδειγμα), την ανάδειξη μικρών θεμάτων ως κύρια (όπως τα χορτάρια σε ένα γήπεδο μπάσκετ ή τα παγκάκια που δεν είναι σταθερά), αλλά κυρίως την υποτίμηση της επιστημονικής τεκμηρίωσης των θέσεων μιας παράταξης («μάλλον δεν θα εκραγεί η δεξαμενή φυσικού αερίου στο νέο λιμάνι», «νομίζω πως το δίκτυο 5G δεν είναι επιβλαβές για τους κατοίκους μια πόλης»), τότε δεν μιλάμε για νέα αντίληψη της πολιτικής, αλλά για στείρα αναπαραγωγή των ίδιων παλιών εργαλείων απλά από νέους ανθρώπους.

Η εμπλοκή νεότερων γενιών στα κοινά δεν είναι από μόνη της δείκτης προόδου μιας πόλης ή μιας κοινωνίας. Ιδιαίτερα όταν συνοδεύεται από παλιές ιδέες και γερασμένες πρακτικές, μπορεί να γίνει και επικίνδυνη.

Χρήσιμοι είναι οι νέοι και οι νέες που παλεύουν με τρόπο συλλογικό, που καταλαβαίνουν ότι το συμφέρον τους είναι ίδιο με το συμφέρον των πολλών. Νέες είναι οι ιδέες που αντλούν την αισιοδοξία τους από τους κοινωνικούς αγώνες τους παρελθόντος και από τις νίκες του μέλλοντος.

*υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι με την «Ανυπότακτη Πολιτεία».

πηγή: Ανυπότακτη Πολιτεία