Ένας κύκλος κλείνει…
Τα προηγούμενα χρόνια ζήσαμε μία σειρά μεγάλων αγώνων ενάντια στα μνημόνια και τη λιτότητα που επέβαλαν στον ελληνικό λαό οι κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) και οι δανειστές (ΕΕ, ΔΝΤ). Οι εργαζόμενοι, η νεολαία και ο λαός μας πίστεψαν στην ελπίδα του αγώνα και της ρήξης, έδειξαν αξιοσημείωτη αντοχή σε απεργίες και πλατείες, πάλεψαν σώμα με σώμα με τις δυνάμεις καταστολής, αντιστάθηκαν στο ρατσισμό και το φασισμό. Με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα του Ιούλη του 2015 και το μεγαλειώδες ταξικό και λαϊκό ΟΧΙ.
Δυστυχώς, οι αγώνες αυτοί προδόθηκαν από την σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ που κέρδισε τις εκλογές στηριζόμενη στις ελπίδες ενός ολόκληρου λαού. Και αποδείχθηκε ο καλύτερος συνεχιστής των μνημονίων. Ακριβώς επειδή τα εφαρμόζει πλέον έχοντας σπείρει την απογοήτευση στον αγωνιζόμενο κόσμο και κάμπτοντας τις αντιστάσεις και το φρόνημα των προηγούμενων χρόνων. Αποδείχθηκε επίσης ο καλύτερος υπηρέτης των ευρωΝΑΤΟϊκών συμφερόντων στην περιοχή και η πιο φιλική στις ΗΠΑ κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Δίνοντας γη και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές σε βάσεις και διευκολύνσεις, προωθώντας τη ΝΑΤΟϊκή Συμφωνία των Πρεσπών, συμμετέχοντας στην αντιδραστική συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου με το κράτος-δολοφόνο Ισραήλ και την Αίγυπτο του στρατηγού δικτάτορα Σίσι.
Δυστυχώς, πλέον έχει κλείσει ο κύκλος των αντιμνημονιακών αγώνων μέχρι το 2015, με τις ελπίδες, τη συνείδηση και το περιεχόμενο που είχαν τότε. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα έδειξαν αυτοθυσία, αυταπάρνηση και επιμονή. Αλλά αποδείχθηκε ότι αυτά δεν έφταναν. Απαιτούνται νέες προγραμματικές απαντήσεις σε περιεχόμενα, τρόπους οργάνωσης, μορφές παρέμβασης.
…ένας νέος κύκλος αγώνων να ανοίξει
Σήμερα, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι «βγαίνουμε» από τα μνημόνια. Και αυτό δημιουργεί δειλά κάποιες πρώτες προσδοκίες που μπορούν να γίνουν διεκδικήσεις και να οδηγήσουν σε νέους αγώνες. Μία νέα γενιά σε σχολεία, σχολές και εργατικούς χώρους βγαίνει σιγά σιγά στο προσκήνιο. Χωρίς την εμπειρία της προηγούμενης περιόδου, χωρίς τις νίκες, αλλά και χωρίς τις ήττες της. Μικρές κινήσεις καταλήψεων, απεργιών, εργατικών διεκδικήσεων εμφανίζονται σε αυτό το τοπίο.
Μέσα σε αυτούς τους αγώνες θα βρεθούν οι νέες απαντήσεις, θα συμπληρώσουν και θα διορθώσουν τις παλιές. Μέσα σε αυτούς τους αγώνες θα δημιουργηθούν οι νέες μορφές παρέμβασης και οι νέοι τρόποι οργάνωσης πλάϊ στους παλιούς, ολοκληρώνοντας ή ακόμα και υπερβαίνοντάς τους.
Για μία νέα Αριστερά!
Μέσα από αυτούς τους αγώνες θα προκύψει και η σύγχρονη ριζοσπαστική και κομμουνιστική αριστερά. Ενωτικά, μετωπικά, ριζοσπαστικά. Με νέες γενιές στο προσκήνιο, μαθαίνοντας από την εμπειρία και τα λάθη των προηγούμενων, τινάζοντας την παλιά σκουριά και τα κουσούρια τους. Με νέα ορμή και αυταπάρνηση στον αγώνα, με όραμα για την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση που αναζητούμε. Παλεύοντας για δουλειά και ζωή με αξιοπρέπεια, κόντρα στον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό, το φασισμό και τον πόλεμο, για την ανασύνθεση της κομμουνιστικής προοπτικής!