Αποχαιρετισμός στον Θανάση

Αυτή την ώρα δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσουν τον πόνο μας.

Και ποια λόγια θα προλάβαιναν να χωρέσουν μια τοσο πυκνή και τόσο έντονη ζωή;

Μια ζωή γεμάτη συναισθήματα, γεμάτη ενθουσιασμό, γεμάτη στόχους, συλλογικούς πάντα, από την αρχή.

Από τα μαθητικά του χρόνια, στο πανεπιστήμιο, στο γήπεδο και τη γειτονιά, στην πολιτική, ο Θανάσης δεν έμαθε ποτέ να σκέφτεται ως μονάδα.

Έμαθε να ζει, να αναπνέει και να μοιράζεται μέσα σε συλλογικότητες.

Μαθητής, κωλόπαιδο από τα λίγα, πανέξυπνος και διάολος, μαζί με τους φίλους του στην τάξη και στο δεκαπενταμελές. Πρώτος μεταξύ φίλων μιας γενιάς που τζογάρισε στο όνειρο και ήταν έτοιμη για όλα, ίσως λίγο λιγότερο έτοιμη για την ήττα της.

Φοιτητής, μαζί με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους του στη dream team της ΡΑΣ στην ΑΣΟΕΕ και με τα ΕΑΑΚ σε όλη την Ελλάδα, όπου θα έφερνε τα πάνω κάτω, χτίζοντας όχι απλώς αντιστάσεις, αλλά ένα άλλο παράδειγμα, ένα άλλο πρότυπο για τη νέα γενιά και την καθημερινή της ζωή.

Στο γήπεδο, με την ομάδα του, τον Παναθηναϊκό, και τα φιλαράκια του, στις εκδρομές και τις εξέδρες να φωνάζει ασταμάτητα.

Στη γειτονιά, με την Πόλη Ανάποδα, το κόμμα του, όπως έλεγε.

Με την οικογένειά του, με τον πατέρα του και τη μάνα του που τους λάτρευε, και τον λάτρευαν κι εκείνοι, τον μονάκριβό τους.

Με τους φίλους του, αυτούς τους τόσο πολλούς που ήταν τόσο δεμένος, που ήταν η ζωή του όλη.

Και με εμάς, με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους του της Αριστερής Ανασύνθεσης, που τόσα όνειρα κάναμε μαζί για μια άλλη αριστερά στον τόπο μας. Τόσες κοινές μάχες, τόσες συμφωνίες, άλλες τόσες εντάσεις, όμως τόσο μαζί πάντοτε.

Ξέραμε σήμερα ότι θα βουλιάξει η Νέα Σμύρνη.

Ξέρουμε ότι εδώ και τρεις μέρες κλαίει όλη η Ελλάδα.

Δεν είναι πολλοί σε αυτό τον κόσμο που κλαίνε για τον χαμό τους τόσοι, τόσο πολύ και τόσο βαθιά.

Αυτό ακριβώς όμως ήταν το αποτύπωμα του Θανάση.

Κανείς δεν ήταν «λίγος» για αυτόν. Καμιά γνωριμία δεν ήταν εφήμερη. Ο ένας άνθρωπος που θα γνώριζε κάθε μέρα ήταν ο σημαντικότερος γι’ αυτόν στον κόσμο.

Ήθελε να του δώσει ενθουσιασμό, να διασκεδάσει μαζί του, να τον στρατεύσει στο κίνημα, στην ομάδα, να τον οργανώσει στη δική μας αριστερά.

Να τον στρατεύσει σε μια ζωή που να έχει αξία να τη ζεις.

Γι’ αυτό και ο Θανάσης ήταν τόσο πολλά για όλες και όλους μας, για την καθεμιά και τον καθένα ξεχωριστά.

Και ειδικά η Αριστερή Ανασύνθεση χρωστά τόσο πολλά σ’ εσένα, Θανάση, που δεν απαριθμούνται.

Σ’ εσένα, που αφιέρωσες τα καλύτερά σου χρόνια για να οικοδομήσεις μια οργάνωση μέσα στην οποία άξιζε να ζήσουμε και να δώσουμε τη μάχη για το μέλλον και τη χειραφέτηση.

Θανάση, οι συντρόφισσες και οι σύντροφοί σου σε ευχαριστούμε για όλα όσα μας έδωσες, για όλα όσα μας έμαθες.

Αυτόν τον άνθρωπο, τον τόσο δυνατό και χαμογελαστό, τον τόσο παθιασμένο και συναισθηματικό, τον τόσο δοτικό και έξω καρδιά, τον φίλο μας, τον σύντροφό μας, τον Θανάση Τσουκνίδα, μοιάζει τόσο ειρωνικό ότι πρέπει σήμερα να τον αποχαιρετίσουμε.

Είναι ένα γεγονός με το οποίο δεν θα συμφιλιωθούμε ποτέ.

Μόνη μας παρηγοριά, το αποτύπωμά του πάνω μας.

Ο ορμητικός Θανάσης, ο χαμογελαστός Θανάσης, ο Θανάσης που δεν συμβιβαζόταν με τίποτε λιγότερο από τα πάντα, ο Θανάσης του βάζελου, ο Θανάσης της Νέας Σμύρνης, ο Θανάσης του Χολαργού, ο Θανάσης σύντροφος σε όλους, ο Θανάσης της πρώτης γραμμής, ο Θανάσης πιστός στρατιώτης, ο Θανάσης που θα τα πάρει όλα πάνω του, ο Θανάσης που θα οργανώσει τα πάντα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, ο Θανάσης του κάμπινγκ, ο Θανάσης το αιώνιο παιδί, ο Θανάσης των ΕΑΑΚ, ο αντίφα Θανάσης, ο Θανάσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο Θανάσης της ΛΑΕ, ο Θανάσης του Plaza, ο μοναχικός Θανάσης, ο Θανάσης του γλεντιού και της παρέας, ο Θανάσης του αγώνα, ο Θανάσης του οράματος για μια άλλη κοινωνία, για τον κομμουνισμό.

Αυτόν τον Θανάση θα κουβαλάμε πάντοτε μέσα μας.

ΑΝΤΙΟ, ΘΑΝΑΣΑΡΑ!

ΟΛΟΙ ΕΔΩ, ΟΛΟΙ ΟΡΘΙΟΙ!

Αριστερή Ανασύνθεση

3 Ιουλίου 2018