Δύο μήνες μετά την εκλογική ήττα της ΛΑΕ και την πολιτική επιβίωση του ΤΙΝΑ που εισήγαγε η πρώην αριστερή κυβέρνηση με κορμό(;) τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν αναπτυχθεί ερωτήματα, προβληματισμοί αλλά και συμπεράσματα για το πως μπορεί να συνεχίσει η Αριστερά στη συγκυρία που βιώνουμε.

Αναλύοντας τις εξελίξεις γύρω από την παρέμβαση μας στην Αχαΐα, αρχίζουμε με ζητήματα αυτοκριτικής. Η λειτουργία της ΛΑΕ βασίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό σε πρόσωπα και σε συνθήματα, με εύκολες πολιτικές απαντήσεις και χωρίς να εμβαθύνουμε τον πολιτικό διάλογο και προβληματισμό. Λογικό είναι, επίσης, σε μια σύντομη χρονική συγκυρία, να επανέρχονται προβλήματα του φορέα στον οποίο υπήρξαμε στο παρελθόν. Παρόλα αυτά, δημιουργήθηκαν συγκλίσεις οι οποίες αποτυπώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο στην συνάντηση των νέων της ΛΑΕ στο προεκλογικό φεστιβάλ.

Δυστυχώς, η εκλογική ήττα περιόρισε τη συζήτηση στο απερχόμενο συντονιστικό σε οργανωτικού τύπου συζητήσεις, οδηγώντας σε μια συνέλευση χωρίς πρώτα να έχουν δημιουργηθεί ομάδες εργασίας. Αυτό είχε ως επακόλουθο την εκλογή ενός μεγάλου συντονιστικού από το οποίο εκλέχτηκε αναγκαστικά μια μικρότερη γραμματεία. Από δω και πέρα όμως το στοίχημα είναι πως μπορούμε να αποτινάξουμε παθογένειες και ταυτότητες του παρελθόντος και να οικοδομήσουμε νέες, με βάση την παρούσα πραγματικότητα.

Με βάση τα παραπάνω, ως μέλη της Αριστερής Ριζοσπαστικής Κίνησης στην Πάτρα, αν και δημιουργηθήκαμε από αποχωρήσαντες της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούμε ότι πλέον είναι ανάγκη για ευρύτερες ανασυνθετικές διαδικασίες που δεν θα έχουν αναφορά στο παρελθόν αλλά θα κοιτούν το μέλλον της ανασυγκρότησης της ριζοσπαστικής αριστεράς. Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε θετικό το κοινό κάλεσμα της Αριστερής Ανασύνθεσης και της Παρέμβασης, το οποίο θέτει συγκεκριμένα ερωτήματα και ανοίγει έναν ευρύτατο διάλογο στον οποίο στην Πάτρα έχουμε κάθε διάθεση να συμμετέχουμε και να παρέμβουμε.

Στο ίδιο κλίμα, για να συμβάλουμε και εμείς από πλευράς μας στην προσπάθεια της ανασύνθεσης, κάνουμε ανοιχτό κάλεσμα για τη συνέχιση των συζητήσεων των νέων της ΛΑΕ σε μια νέα εκδήλωση η οποία θα ανοίγεται στην υπόλοιπη ριζοσπαστική αριστερά και θα έχει ως στόχο τη δημιουργία νέων μετώπων και κινήσεων στους φοιτητικούς, ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες.

Γιατί το κρίσιμο στην συγκυρία είναι πως θα καταφέρουμε να αμφισβητήσουμε στην πράξη το τρίτο μνημόνιο και τις επιπτώσεις του. Και γι’ αυτό χρειάζονται υλικοί όροι και συνθήκες. Η επιλογή μας είναι να συνεχίσουμε την οργανωμένη πάλη μέσω της Αριστερής Ριζοσπαστικής Κίνησης στη ΛΑΕ. Όχι ως κάποιο φετίχ αλλά ως αναγκαιότητα να συλλογικοποιούμε τις εμπειρίες και τα προβλήματα μας ώστε να μπορούμε να αμφισβητούμε τον καπιταλισμό και ταυτόχρονα να ανασυνθέτουμε.

Για να γίνει αυτό όμως χρειάζεται και η ΛΑΕ να παραμείνει ένα ανοιχτό μέτωπο που θα κάνει διαρκές κάλεσμα σε συλλογικότητες και υποκείμενα, θα αφήνει χώρο στη δημιουργία ανασυνθέσεων με πολιτικό τρόπο. Τα παραπάνω δε μπορούν να πραγματοποιηθούν από την επιστροφή στη λογική ενός κόμματος με έναν αρχηγό και βίαιες ομογενοποιήσεις οι οποίες θα καταλήγουν σε προσωποκεντρικούς μηχανισμούς. Δεν ονειρευόμαστε έναν καλύτερο ΣΥΡΙΖΑ με διαφορετικές θέσεις αλλά τη δημιουργία ενός πραγματικά νέου φορέα που θα ευνοεί την ανασύνθεση και τη δημοκρατία, αλλά και τη συμμετοχή και την προσφορά στο κίνημα.

Για όλα τα παραπάνω χρειάζεται όχι μόνο να κοιτάμε στο μέλλον βέβαια, αλλά να πατάμε και στο παρόν. Γι’ αυτό μέσα από τα κινήματα και τις εμπειρίες που λαμβάνουμε, μέσα από τις ανασυνθετικές πρωτοβουλίες διαλόγου, θα παρέμβουμε στη σύσκεψη της ΛΑΕ με τα χαρακτηριστικά που βάζουμε, ώστε η ΛΑΕ να γίνει από φορέας λαϊκής ενότητας, φορέας ανασύνθεσης και πάλης της Αριστεράς με δημοκρατικούς και συλλογικούς όρους.