Η ανακήρυξη την Κυριακή του Mohammad Morsi ως του νικητή των προεδρικών εκλογών της Αιγύπτου, με ποσοστό 51,2%, αποτελεί ιστορική τομή, της οποίας η σημασία δεν είναι δυνατόν να υποτιμηθεί. Ο πέμπτος κατά σειρά πρόεδρος της χώρας μετά την κατάργηση της βασιλείας είναι ο πρώτος ο οποίος δεν προέρχεται από τις τάξεις του στρατού και ταυτοχρόνως ο πρώτος ο οποίος αναδεικνύεται από μιαν ανοιχτή εκλογική διαδικασία. Επιπλέον, είναι ο πρώτος ο οποίος προέρχεται από τις τάξεις της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η οποία διήνυσε τις οκτώ δεκαετίες της ύπαρξής της επί το πλείστον στην παρανομία. Ο ίδιος ο Morsi βρέθηκε για τελευταία φορά στις φυλακές του Mubarak μόλις πριν από 18 μήνες.

Για τους 100.000 οπαδούς του που πανηγύρισαν την εκλογική νίκη του Morsi στην Πλατεία Tahrir του Καϊρου η ευφορία είναι έκδηλη. Αλλά ακόμη και για τις κοσμικές πολιτικές δυνάμεις και την «επαναστατημένη νεολαία» που αντιμετωπίζουν με τη μέγιστη επιφύλαξη την κατάληψη του ανώτατου αξιώματος από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ο Morsi ήταν το «μη χείρον», σε σύγκριση με τον αντίπαλό του στον δεύτερο γύρο, τον τελευταίο πρωθυπουργό του καθεστώτος Mubarak, Ahmad Shafiq.

Η αναγνώριση της νίκης του Morsi (ο οποίος αποτελούσε τον «εφεδρικό υποψήφιο» των ισλαμιστών μετά τον αποκλεισμό από την εκλογική δοκιμασία, με διαδικαστικά προσχήματα, του πολιτικού εγκεφάλου της Αδελφότητας Khairat el Shater) συνιστά σημαντική υποχώρηση για το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο που κυβερνά τη χώρα μετά την πτώση του Mubarak και το οποίο τις τελευταίες εβδομάδες είχε επιδοθεί σε μια προσπάθεια ολοκληρωτικής αντιστροφής του «κεκτημένου» της «Αιγυπτιακής Επανάστασης».

Η αρχική αναβολή της προγραμματισμένης για την Πέμπτη ανακοίνωσης του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών είχε γεννήσει φόβους πραξικοπήματος, μετά και τη διάλυση, με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, του Κοινοβουλίου που αναδείχθηκε στις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου και στο οποίο κυριαρχούσαν οι ισλαμιστές. Ενώ ο χρόνος κυλούσε αντίστροφα για την προγραμματισμένη παράδοση της εξουσίας σε πολιτικό πρόσωπο στις 30 Ιουνίου, οι στρατηγοί είχαν εκδώσει συνταγματικό διάταγμα με το οποίο περιόριζαν σημαντικά τις εξουσίες του προέδρου, έδιναν εκ νέου στον στρατό την δυνατότητα να συλλαμβάνει πολίτες, και παραχωρούσαν στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων ευρύτατες δυνατότητες βέτο, από τη δημοσιονομική πολιτική μέχρι την κήρυξη πολέμου.

Για τον 60χρονο μηχανικό (και πρώην κάτοικο Καλιφόρνια) Morsi, η διαπραγμάτευση σχετικά με την κατοχύρωση των εξουσιών του και την πραγματική μεταβίβαση της εξουσίας είναι η άμεση πρόκληση που αντιμετωπίζει. Όπως επίσης και ο προσεταιρισμός των κοσμικών πολιτικών δυνάμεων (ακούγεται ότι ο νομπελίστας Mohammad el Baradei θα διορισθεί στην πρωθυπουργία) και η διάψευση των φόβων ότι η άνοδος των Ισλαμιστών στο ανώτατο αξίωμα απειλεί τα δικαιώματα των γυναικών και των μειονοτήτων (λ.χ. των Κοπτών που αποτελούν το 10% του πληθυσμού).

Η εξάρτηση πάντως της Αιγύπτου από το τουριστικό συνάλλαγμα αλλά και την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια των 2,1 δις. δολαρίων ετησίως αποτελεί παράγοντα ο οποίος αποθαρρύνει τους ριζοσπαστικούς πειραματισμούς.

Στο γεωπολιτικό επίπεδο, ο Morsi δήλωσε ήδη ότι θα σεβασθεί τις «διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας» (υπανισσόμενος τη Συμφωνία του Camp David με το Ισραήλ), αλλά ταυτόχρονα σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Fars έκανε λόγο για αποκατάσταση των σχέσεων με το Ιράν – προκειμένου «να αποκατασταθεί η περιφερειακή ισορροπία». Για τον Λευκό Οίκο, ο οποίος έσπευσε να τον συγχαρεί, μια σταθερά της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή έχει ήδη μεταβληθεί: ο αραβικός κόσμος για πρώτη φορά στα χρονικά θα δοκιμάσει αν το πολιτικό Ισλάμ έχει τη δυνατότητα να επιλύσει τα εκρηκτικά προβλήματά του.

Δημοσιεύτηκε στο Capital.gr στις 26.06.12