Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξήχθησαν σε μία κρίσιμη συγκυρία για τη φοιτητιώσα νεολαία.

Με τη συμπλήρωση μίας πενταετίας από την έναρξη της μνημονιακής επίθεσης στα δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας, η καθημερινότητα και η προοπτική των φοιτητών διαγράφονται δυσχερείς: η φοίτηση σε ένα πανεπιστήμιο πολύ λιγότερο δημόσιο και δωρεάν, χωρίς δημοκρατικά δικιαιώματα στο εσωτερικό του, ακολουθείται από την προσδοκία της ελαστικής εργασίας, της ανεργίας ή της μετανάστευσης στο εξωτερικό. Πρόκειται όμως για μια επίθεση, απέναντι στην οποία υψώθηκαν μικροί και μεγάλοι αγώνες ολόκληρο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα στον “εξεγερτικό κύκλο” 2010-12, όπως και σε μία σειρά από μάχες απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική που συνεχίζουν να δίνονται μέχρι σήμερα. Μάχες, στις οποίες η φοιτητική νεολαία δεν έμεινε αμέτοχη: η αντίσταση στο ν. Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου και το “σχέδιο Αθηνά” των προηγούμενων ετών έδωσαν τη θέση τους στην φετινή πάλη ενάντια στον αυταρχισμό των διοικήσεων, την κατάλυση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και του ασύλου στις σχολές της Αθήνας, όπως και σε αγώνες για ανθρώπινους όρους σπουδών ενάντια στις επιταγές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, για φοιτητικές παροχές ενάντια στην υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, για αξιοπρεπή εργασιακή προοπτική σε πανελλαδικό επίπεδο.
Είναι, παράλληλα, σήμερα παραπάνω από σαφές, ότι η προσδοκία νεολαίας και λαού για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα, η οποία άλλωστε εκφράστηκε στην εκλογική κατάρρευση της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς την αγωνιστική επανεμφάνιση του λαικού και νεολαιίστικου κινήματος στο προσκήνιο. Η υποχώρηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από τις (περιορισμένες άλλωστε) προεκλογικές της εξαγγελίες υπό την πίεση των δανειστών, της ΕΕ και του ΔΝΤ δείχνει ότι το σχέδιο “ούτε ρήξη ούτε υποταγή” τελικά μόνο τη ρήξη αποφεύγει. Την ίδια στιγμή, το πολυνομοσχέδιο Μπαλτά, αν και ενσωματώνει συγκεκριμένα αιτήματα του φοιτητικού κινήματος (όπως η κατάργηση των διαγραφών φοιτητών), δεν συγκρούεται με τον πυρήνα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και τις κατευθύνσεις του ΚΕΧΑΕΕ και του συμφώνου της Μπολόνια, διατηρεί τον κορμό του ν. Διαμαντοπούλου, την εξατομίκευση και υποβάθμιση των πτυχίων, την υποχρηματοδότηση, τα αποτελέσματα του “σχ. Αθηνά”, την Αξιολόγηση.

Στο παραπάνω πλαίσιο, οι φετινές φοιτητικές εκλογές έδωσαν ελπιδοφόρο μήνυμα! Η ενίσχυση των σχημάτων της ΕΑΑΚ τα φέρνει πλέον στην τρίτη θέση πανελλαδικά με άνοδο και ποσοστιαία καταγραφή που ξεπερνά το 14%! Παράλληλα, ανέρχονται σε πρώτη δύναμη σε μία σειρά από ιδρύματα και πολυτμηματικές σχολές, όπως το ΕΜΠ, την ΑΣΚΤ, το Πολυτεχνείο Κρήτης, τη ΣΘΕ και τη Σχ. Επιστημών Υγείας του ΕΚΠΑ, όπως και σε τουλάχιστον 24 Φοιτητικούς Συλλόγους. Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα στήριξης και καλέσματος για ενίσχυση της πρωτοπόρας δράσης των σχημάτων στις μάχες του φοιτητικού κινήματος, της μαζικής τους απεύθυνσης στο σύνολο των ριζοσπαστών αριστερών αγωνιστών των ΦΣ, της πάλης για την αγωνιστική ανασυγκρότηση των Φοιτητικών Συλλόγων, της αντισυνδιαχειριστικής, αγωνιστικής και ανυπότακτης στάσης τους απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΔΝΤ.

Δεν μπορούμε επίσης παρά να αποτιμήσουμε θετικά την εκλογική συνεργασία μίας σειράς σχημάτων της ΕΑΑΚ με τα σχήματα του ΑΡΔΙΝ, η οποία συνέβαλε στην ενίσχυση της καταγραφής των σχημάτων στην πλειοψηφία των χώρων που υλοποιήθηκε. Η κατοχύρωση από τις συνεργαζόμενες δυνάμεις ενός ενιαίου ριζοσπαστικού πολιτικού πλαισίου απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική αποτελεί παρακαταθήκη για το βάθεμα της μετωπικής πολιτικής της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και των ΕΑΑΚ στην φοιτητική και σπουδαστική νεολαία. Για εμάς άλλωστε δεν αποτελεί απλώς μία συνεργασία ενόψει των φοιτητικών εκλογών, αλλά πρώτο βήμα στην κατεύθυνση ανασύνθεσης της φοιτητικής ριζοσπαστικής και επαναστατικής Αριστεράς και συσπείρωσης των αγωνιστικών, αριστερών, ριζοσπαστικών αγωνιστών και συλλογικοτήτων και πρέπει να συνεχιστεί από τα σχήματα της ΕΑΑΚ.

Η πτώση των δυνάμεων της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και η -για ακόμα μία χρονιά- μεγάλη πτώση της καταγραφής της ΠΑΣΠ είναι επίσης σημαντικές όψεις του θετικού αποτελέσματος των φοιτητικών εκλογών. Οι παρατάξεις των μνημονιακών κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ άλλωστε εδώ και χρόνια εκφράζουν την κυρίαρχη πολιτική, τη διαπλοκή, την εξατομίκευση και στέκονται ενάντια σε κάθε συλλογική διεκδίκηση του φοιτητικού κινήματος, στοχεύοντας στην αποπολιτικοποίηση και αποδιάρθρωση των συλλογικών διαδικασιών του. Το γεγονός, ότι πλέον το άθροισμά τους δεν αποτελεί πλειοψηφία πανελλαδικά δείχνει τη δυνατότητα για αριστερές αγωνιστικές πλειοψηφίες τόσο σε μία σειρά ιδρυμάτων, όσο και πανελλαδικά!

Η τάση ενίσχυσης των υπόλοιπων δυνάμεων της φοιτητικής Αριστεράς (ΠΚΣ, ΑΡΕΝ, Αγ. Κινήσεις) επίσης δείχνει ότι αυξανόμενο κομμάτι των φοιτητών θέλει να γυρίσει την πλάτη στην πολιτική ΕΕ, ΔΝΤ και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και στρέφεται στην Αριστερά για την εκπροσώπησή του. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι αναγκαία η συγκρότηση σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό μίας άλλης φοιτητικής Αριστεράς, χωρίς την ηττοπαθή στάση και τον απομονωτισμό της ΠΚΣ, την απλή αναμονή και στήριξη των όποιων επιλογών της κυβέρνησης που εκφράζει η ΑΡΕΝ.
Αρνητικό στοιχείο όμως της φετινής εκλογικής διαδικασίας αποτελεί η μείωση της συμμετοχής. Η απομάκρυνση μερίδας των φοιτητών από τις συλλογικές διαδικασίες των Φ.Σ. είναι στοιχείο αποσυγκρότησης και αποδυνάμωσης του φοιτητικού κινήματος και της δυνατότητάς του να πετυχαίνει νίκες. Στην κατεύθυνση αυτή συμβάλλει και η δράση συγκεκριμένων ομάδων που επιδίωξαν το μπλοκάρισμα της εκλογικής διαδικασίας σε μία σειρά σχολών (όπως έγινε στο ΕΜΠ και στο κτήριο του Χημείου στην Αθήνα) με επιθέσεις σε αγωνιστές των ΕΑΑΚ και μέλη των Φοιτητικών Συλλόγων και προκάλεσαν την παύση των εκλογών του Φ.Σ. της ΑΣΟΕΕ. Από την πλευρά μας καταδικάζουμε τις συγκεκριμένες ενέργειες, που αντικειμενικά εξυπηρετούν το σχέδιο του κράτους για τη διάλυση και απονέκρωση του φοιτητικού συνδικαλισμού και εκφράζουμε την πλήρη στήριξή μας στις κινήσεις για την ολοκλήρωση της συγκεκριμένης εκλογικής διαδικασίας, στην κατεύθυνση της υπεράσπισης των δημοκρατικών συλλογικών διαδικασιών σε κάθε Φ.Σ.

Εντούτοις, οι φοιτητικές εκλογές δεν αποτελούν για εμάς αυτοσκοπό, αλλά κρίσιμη μάχη στην κατεύθυνση ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος. Μίας ανασυγκρότησης, η οποία προυποθέτει την επανεμφάνιση μαζικών αγώνων και την προβολή εκείνου του πλαισίου διεκδικήσεων που θα βάζει μπροστά τα δικαιώματα & αιτήματα των φοιτητών για ένα δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό πανεπιστήμιο με αξιοπρεπή εργασιακή προοπτική για τους αποφοίτους του και τον συντονισμό με το σύνολο του αγωνιζόμενου λαού για έναν “άλλο δρόμο” χωρίς μνημόνια, χρέος, ευρώ, ΕΕ. Μίας ανασυγκρότησης, η οποία απαιτεί την επανακατάκτηση τόσο της αγωνιστικής και δημοκρατικής λειτουργίας των Φ.Σ. σε κάθε σχολή, όσο και της πανελλαδικής τους εκπροσώπησης μέσα από δημοκρατικές δομές & όργανα. Οι καιροί που βιώνουμε άλλωστε απαιτούν ένα φοιτητικό κίνημα που δεν θα περιμένει τις κυβερνητικές κινήσεις, αλλά θα πάρει την πρωτοβουλία να διεκδικήσει και να κερδίσει το παρόν και το μέλλον που μας ανήκει, ένα φοιτητικό κίνημα ριζοσπαστικό στα αιτήματα και τις μορφές πάλης του, αυτοτελές από την κυρίαρχη ιδεολογία, το κράτος και τους κομματικούς μηχανισμούς, δημοκρατικό στην οργάνωση και τις διαδικασίες του. Ένα τέτοιο κίνημα απαιτεί νέα, επανιδρυμένα ΕΑΑΚ, για να γίνουν η πρωτοπορία και η ραχοκοκαλιά του. Για αυτούς τους στόχους θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε!

Τομέας Νεολαίας της ΑΡιστερής ΑΝασύνθεσης