Το σινεμά του Μάη χαρακτήρισε η φρενιτιώδης αναζήτηση νέων μορφών και το διαρκές επαναστατικό σπάσιμο των καλουπιών, συχνά σε βάρος του περιεχομένου.
Το κοινό που κάποτε θεωρούσε την τηλεόραση δευτερεύουσα διασκέδαση δηλώνει πλέον ότι «δεν προλαβαίνει» αυτή την έκρηξη παραγωγικότητας και ποιότητας.
Είναι διέξοδος η τύφλωση του πρωταγωνιστή ή μήπως μια αντιδραστική απάντηση, μιας άλλης μορφής TINA;