Δεν χάνει λεπτό η Νέα Δημοκρατία και πανηγυρίζει τη νίκη της με ρύθμιση για την κατάργηση του ασύλου στο πρώτο νομοσχέδιο που θα καταθέσει, όπως ακριβώς το είχε προγραμματίσει προεκλογικά. Η βιασύνη είναι επίδειξη προθέσεων αλλά και ισχύος, συμβολική αλλά και ουσιαστική. Η κατάργηση του ασύλου θα είναι για τη Νέα Δημοκρατία ιδεολογική νίκη, μία απόδειξη της πυγμής της νέας κυβέρνησης και κυρίως ένα πλήγμα στο φοιτητικό κίνημα και τους αγώνες του. Κι αυτή η επίθεση στο φοιτητικό κίνημα είναι αναγκαία για να προχωρήσουν όλα τα μεγαλεπήβολα σχέδια της υπουργού Παιδείας για διαγραφές φοιτητ(ρι)ών, ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και περιορισμός/μείωση των εισακτέων.

Τα μεγάλα ΜΜΕ και η νέα κυβέρνηση μιλάνε διαρκώς για τα «μεγάλα προβλήματα» των πανεπιστημίων και δημιουργούν μια εικόνα καταστροφής και πανικού, για να κερδίσουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης με το μέρος τους. Πρόκειται για γνωστό και δοκιμασμένο κόλπο. Την ίδια στιγμή, βέβαια, κουβέντα δεν τολμάνε να πουν για τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα όσων σπουδάζουν και δουλεύουν μέσα στο πανεπιστήμιο. Δεν είδαμε κανένα ρεπορτάζ σε κάποιο κανάλι να μιλάει για την υποχρηματοδότηση, τις ελλείψεις προσωπικού, τα απαρχαιωμένα κτίρια, συγγράμματα και εργαστηριακές υποδομές. Δεν είδαμε μονόστηλα για την απαξίωση των πτυχίων των φοιτητ(ρι)ών, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όσες και όσοι πρέπει να δουλέψουν ταυτόχρονα με τις σπουδές τους.

Προφανώς, επίσης, δεν είδαμε τίποτα για τα δικά μας προβλήματα, για την απλήρωτη εργασία πολλών μεταπτυχιακών και υποψήφιων διδακτόρων, για την υποαμειβόμενη εργασία δεκάδων ωρών την εβδομάδα σε εργαστήρια, για τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, για τη μετάθεση εργασιακών δικαιωμάτων μας από το πτυχίο στα μεταπτυχιακά, για την απουσία προοπτικής για όσους και όσες θέλουμε να εργαστούμε στην έρευνα και τη διδασκαλία, για τη σχεδόν πλήρη ανυπαρξία υλικοτεχνικής υποδομής (πρόσβαση σε έντυπες και ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, επιστημονικά περιοδικά κ.λπ.).

Το ουσιαστικό πρόβλημα των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων δεν είναι η εγκληματικότητα  εξάλλου σε περιπτώσεις παραβάσεων, η εγκληματικότητα θα καταπολεμηθεί με άλλα μέσα και όχι με την αστυνομία μέσα τις σχολές, η οποία τις περισσότερες φορές αποτελεί κομμάτι του προβλήματος. Το πρόβλημα του πανεπιστημίου, ως ερευνητές και ερευνήτριες, το βλέπουμε στην απειλή της ανεξαρτησίας του, στην κλιμακούμενη υποταγή της έρευνας αλλά και των προγραμμάτων σπουδών στις ανάγκες της αγοράς, στην όλο και βαθύτερη επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, στη συνεχή υποβάθμιση μέχρι του βαθμού πλήρους εξαφάνισης των ανθρωπιστικών/κοινωνικών σπουδών, και την αντίστοιχη όξυνση των αποκλεισμών στην εκπαίδευση συνολικά.

Με τη διαχρονική επιδίωξη της κατάργησης του ασύλου, και τώρα με την επιθετική πολιτική που ετοιμάζεται να ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση το ζητούμενο ήταν και είναι η καταστολή των αγώνων της νεολαίας και του συνόλου του εργαζόμενου δυναμικού μέσα στους χώρους του πανεπιστημίου. Μόνο έτσι θα καταφέρουν να μετατρέψουν εξ ολοκλήρου τους χώρους σπουδών σε χώρους απρόσκοπτης επιχειρηματικής δραστηριότητας, ελεγχόμενης έρευνας, κοινωνικών διακρίσεων. Μόνο έτσι θα καταφέρουν να μετατρέψουν τις σχολές σε πεδία κερδοφορίας, «υγιών επενδύσεων» ιδιωτών και φυσικά σε χώρους πειθάρχησης και υποταγής της νεολαίας.

Υπερασπιζόμαστε την ελεύθερη και ανεμπόδιστη διακίνηση των ιδεών, την δυνατότητα των φοιτητ(ρι)ών, των εργαζομένων των σχολών, της πανεπιστημιακής κοινότητας να οργανώνονται, να διεκδικούν, να αμφισβητούν. Υπερασπιζόμαστε την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση και τις διεκδικήσεις για δημόσια και δωρεάν παιδεία, δημοκρατία και ελευθερία, αξιοπρεπή εργασία, την οργανωμένη μαζική και μαχητική δράση των φοιτητικών συλλόγων, των σωματείων εργαζομένων, των συλλόγων διδακτικού προσωπικού.

Ως ερευνητές και ερευνήτριες, μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί φοιτητές και φοιτήτριες, δεν αντιλαμβανόμαστε ως εμπόδιο στη δραστηριότητά μας τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος. Δεν υποστηρίζουμε και θα σταθούμε απέναντι σε κάθε προσπάθεια διαμόρφωσης αστυνομοκρατούμενων χώρων σπουδών και έρευνας, όπου θα καταστέλλονται οι κοινωνικές δραστηριότητες και οι αγώνες. Πολύ περισσότερο δεν κατανοούμε σαν «εκσυγχρονισμό» και «πρόοδο» τη διεξαγωγή της έρευνας σε ένα αποστειρωμένο από τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις περιβάλλον. Η ιστορία των επιστημών και του φοιτητικού κινήματος έχει αποδείξει ότι η αλληλεπίδραση με την κοινωνία αλλά και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, η άσκηση κριτικής στο περιεχόμενο των επιστημών, αλλά και του ίδιου του κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι είναι όρος για να προχωρά η επιστημονική σκέψη, η έρευνα και η επιστήμη να διεξάγεται προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας και όχι να καθοδηγείται από επιχειρηματικά, κρατικά ή ιδιοτελή συμφέροντα για τις ανάγκες των λίγων.

Ως ερευνητές και ερευνήτριες, ως εργαζόμενες, άνεργοι, επισφαλώς απασχολούμενες, θα αγωνιστούμε ενάντια σε όλα αυτά που σχεδιάζουν. Θα υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο το πανεπιστημιακό άσυλο και τη λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων. Πάνω απ’ όλα θα αγωνιστούμε για πανεπιστημιακά ιδρύματα ζωντανά και ανοιχτά στην κοινωνία, ικανά να αποτελούν χώρους έρευνας, γνώσης και αγώνων για τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού.

Την Τρίτη, 23 Ιουλίου διαδηλώνουμε στις 6 μ.μ. στα Προπύλαια, μαζί με τους φοιτητικούς συλλόγους ενάντια στην κατάργηση του ασύλου.

πηγή: The Press Project