Μετά τις πρώτες εξαγγελίες των υπουργών της κυβέρνησης, πολλές από τις οποίες περιείχαν και ριζοσπαστικές προτάσεις, επενέβη το στενό οικονομικό επιτελείο με επικεφαλής τον Δραγασάκη, ο οποίος ανέλαβε να αποκαταστήσει την πραγματική πρόθεση της κυβέρνησης και να την απαλλάξει από τους επικοινωνιακούς χειρισμούς που απευθύνονταν στο αριστερό ακροατήριο.

Η πιο χαρακτηριστική κίνηση αυτών των παρεμβάσεων στο κρίσιμο τομέα του τραπεζικού συστήματος, αποτυπώθηκε στην περίπτωση της EUROBANK.

Κατ’ αρχή ας θυμηθούμε κάποια γεγονότα, τα οποία ούτως η άλλως αφορούν όλο το Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα. Η Eurobank λόγω της πολιτικής της τραπεζικής φούσκας και των θαλασσοδανείων είχε ουσιαστικά πτωχεύσει και για την σωτηρία της δαπανήθηκαν συνολικά 13, 2 δις ευρώ (!) από τα χρήματα του Ελληνικού λαού που βαρύνουν το Δημόσιο Χρέος. Τον Μαϊο του 2014 η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ παραχώρησε στα κερδοσκοπικά Κεφάλαια FAIRFAX και CAPITAL το 65% της τράπεζας έναντι μόλις 2,8 δις Ευρώ, και στο δημόσιο απέμεινε με μόλις 30%. Είναι χαρακτηριστικό τι έλεγε τότε (2 Μαϊου 2015) ο ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή: «Ο Υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας προσπάθησε να απαντήσει στη Βουλή στις επικρίσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Παν. Λαφαζάνη σχετικά με τις τεκμηριωμένες καταγγελίες του τελευταίου ότι το δημόσιο έχασε από την πρόσφατη άρον – άρον ιδιωτικοποίηση της Eurobank, μαζί με τον έλεγχο του μετοχικού κεφαλαίου της και πάνω από 11 δις, ποσό πραγματικά ιλιγγιώδες για την χειμαζόμενη Ελλάδα, που φτάνει το 6% του ΑΕΠ, τρείς φορές περίπου, το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα! Χωρίς να πάρει κανείς μυρωδιά, λόγω της σιωπής των ΜΜΕ, το δημόσιο, εξαιτίας των χειρισμών του στη Eurobank, όχι μόνο απώλεσε πάνω από 11 δις, αλλά επιπλέον παρέδωσε την Τράπεζα στα πιο ακραία κερδοσκοπικά συμφέροντα (Fairfax, Capital, WLR κλπ κλπ).» Η πρόταση μάλιστα του ΣΥΡΙΖΑ κατέληγε στην άποψη ότι  η εναλλακτική λύση ήταν να βάλει το ίδιο το δημόσιο μέσω των αποθεματικών του ΤΧΣ τα 2,86 δις, διατηρώντας τον πλήρη έλεγχο της Eurobank και αναλαμβάνοντας άμεσα τη διαχείρισή της προκειμένου να ασκήσει μια νέα χρηματοπιστωτική πολιτική με αποκλειστικά αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια.

Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε τα παραπάνω προεκλογικά, ο αρμόδιος υπουργός της νέας κυβέρνησης, κος Δραγασάκης, συναντήθηκε με τους επικεφαλής της Eurobank και συμφώνησε μαζί τους ότι θα τους στηρίξει με αντάλλαγμα την αλλαγή του προέδρου της τράπεζας με τον «ανανήψαντα» κον Καραμούζη (!). Η νέα εποχή επιβάλλει να ξεχαστούν πολλά από όσα συνέβησαν πριν τις 25 Γενάρη 2015. Εκτός από τα σκάνδαλα και την θέση για τον δημόσιο έλεγχο των τραπεζών, πρέπει να ξεχαστούν οι καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ ότι η Eurobank σε όλες τις εκλογές από το 2012 και μετά απειλούσε τους υπαλλήλους της να μην ψηφίσουν Αριστερά και ιδιαίτερα ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να ξεχαστεί ο ρόλος που έπαιζε στην στήριξη όλων των μνημονιακών νόμων και της κυβερνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να διαγραφεί η υπονόμευση στον ΣΥΡΙΖΑ από έναν από τους βασικούς μετόχους της τράπεζας, με την περίφημη διαρροή της επιστολής ότι αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ θα φύγουν όλοι οι επενδυτές κλπ (μετά συνάντηση Μηλιού-Σταθάκη στο Λονδίνο τον Νοέμβριο του 2014 με ξένους επενδυτές). Τώρα επιβάλλεται προσαρμογή στις νέες συμμαχίες με τους πρωταγωνιστές όλης της τραπεζικής φούσκας και της διαπλοκής των προηγούμενων χρόνων, που προσφάτως προσεγγίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι άνθρωποι «για όλες της εποχές» όπως ο κος Καραμούζης. Στα φοιτητικά στην ΚΝΕ και στον ΡΗΓΑ, μετά τεχνοκράτης και συνεργαζόμενους με τους Σημιτικούς, μετά με την δεξιά και μετά πάλι με το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη (να ξεχάσουμε την οργάνωση του δείπνου το 2009 με τον Παπανδρέου και 20 κορυφαίους Έλληνες επιχειρηματίες)…..

Δυστυχώς αυτά που συμβαίνουν στην Eurobank αφορούν όλη την προσέγγιση της νέας κυβέρνησης της Αριστεράς για το τραπεζικό σύστημα. Από την πρώτη εβδομάδα δόθηκαν διαβεβαιώσεις στους ξένους «μεγαλοεπενδυτές» και στα άλλοτε λεγόμενα κερδοσκοπικά κεφάλαια ότι θα προστατευτούν οι επενδύσεις τους και οι μετοχές τους στις τράπεζες. Μάλιστα όλα δείχνουν ότι οι επαφές με Αμερικανικά Κεφάλαια σε αυτό τον τομέα έχουν προχωρήσει ακόμα περισσότερο αν κρίνουμε από τους χειρισμούς με τις τράπεζες καθώς και της πρόσφατης επίσκεψης του υφυπουργού οικονομικών των ΗΠΑ (και στελέχους της Γκολντμαν Σακς) Νταλίπ Σινγκ. Η κρατικοποίηση έχει πάει περίπατο από καιρό και ο κοινωνικός έλεγχος περιορίζεται στην τοποθέτηση 1-2 φιλικά προσκείμενων τραπεζικών στελεχών, στην Διοίκηση των τραπεζών. Αναμένεται να συνεχισθεί το απαράδεκτο φαινόμενο στις 3 μεγάλες συστημικές τράπεζες (Πειραιώς, Alpha, Εθνική) όπου το κράτος κατέχει τα 2/3 του Μετοχικού Κεφαλαίου, την Διοίκηση να συνεχίσουν να έχουν οι παλιοί τραπεζίτες οι οποίοι ευθύνονται άμεσα για την χρεωκοπία των τραπεζών αλλά και έμμεσα συνέβαλλαν στην χρεωκοπία της χώρας. Αρκεί ένας απλός νόμος που θα δίνει δικαίωμα ψήφου σε όλες τις μετοχές, για να αναλάβει το κράτος στοιχειωδώς τον έλεγχο των τραπεζών αλλά η κυβέρνηση απομακρύνεται από αυτό τον στόχο.

Το επόμενο διάστημα ο έλεγχος του τραπεζικού συστήματος θα αποδειχθεί καίριος για μια κυβέρνηση της Αριστεράς η οποία θα ήθελε να χαράξει έναν διαφορετικό δρόμο έξω από μνημόνια και λιτότητα. Φυσικά δεν μιλάμε για μια σοσιαλιστική κατεύθυνση γιατί αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ την έχει εγκαταλείψει. Όμως η λυκοσυμμαχία με τους πιο ένθερμους υποστηρικτές των μνημονίων όπως οι τραπεζίτες (αρκεί να διαβάσει κανείς τα επίσημα οικονομικά δελτία των τραπεζών την περίοδο 2010-2014) θα έχει σαν αποτέλεσμα είτε την υπονόμευση της κυβέρνησης είτε προμηνύει την απόφαση της να πραγματοποιήσει τεράστια κυβίστηση (κοινώς κωλοτούμπα).