Η δολοφονία του Π.Φύσσα από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Στον μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα, που είναι ζητούμενο να ξεδιπλωθεί δεν χωρούν αγκυλώσεις, δεν χωρούν αυταπάτες περί δημοκρατικών τόξων, δεν χωρούν δηλώσεις νομιμοφροσύνης στην κυβέρνηση που με θαλπωρή αγκάλιασε και επώασε το αυγό του φιδιού.
Τώρα που το λαϊκό αίσθημα έχει αφυπνιστεί πρέπει να παρθούν θαρραλέες μετωπικές αντιφασιστικές πρωτοβουλίες που θα στοχοποιούν τόσο την νεοναζιστική συμμορία όσο και τους ''γραβατομένους'' ακροδεξιούς της κυβέρνησης. Οι πρωτοβουλίες αυτές πρέπει να γεννηθούν στις γειτονιές όπου η απόγνωση και η οργή περισσεύει και στους χώρους δουλειάς. Πολύ περισσότερο όμως στους χώρους που ζει και αναπνέει η νεολαία. Η νεολαία που την καταδίκασαν στην ανεργία και την μετανάστευση, η γενιά που της έταξαν τα πάντα και της πήραν λίγο περισσότερα από όλα, οι νέοι που την οργή τους εκμεταλλεύτηκαν τα θλιβερά ανθρωπάκια του Μιχαλολιάκου. Ας μην γελιόμαστε, ο μέσος ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής δεν είναι ναζί. Είναι νέος, οργισμένος, άνεργος, απηυδισμένος με το πολιτικό σύστημα. Είναι χρέος της Αριστεράς να τον κερδίσει ξανά. Οι οργανωμένοι χώροι της νεολαίας πρέπει να σηκώσουν πρώτοι το βάρος, το φοιτητικό κίνημα που έχει γραμμένο στην ίδια τη γέννηση του, τους αγώνες ενάντια στη χούντα και τον νεοφασισμό των Ρέιντζερς και των Κενταύρων της ΟΝΝΕΔ, τη μάχη απέναντι στην ακροδεξιά και τα ''μπαλταδάκια'' του Βορίδη πρέπει να πετάξει έξω από τους συλλόγους κάθε φασίστα, μα πολύ περισσότερο να παλέψει ενάντια σε κάθε φασιστική ιδέα που το τριγυρνά ότι προσωπείο κι αν έχει αυτή. Ο αγώνας όμως δεν τελειώνει εκεί, είναι πολύ μεγαλύτερη η δουλειά που πρέπει να γίνει. Το άνοιγμα του ζητήματος του φασισμού στους νέους των σχολικών θρανίων, εκεί που έχει πέσει καιρό το ναζιστικό δηλητήριο, είναι επιτακτική ανάγκη για να μετατραπεί η οργή και το αδιέξοδο των μαθητών σε δύναμη ανατροπής και όχι ενίσχυσης της ιδεολογίας των κρεματορίων και των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Σήμερα πρέπει να οικοδομηθούν σχέσεις με τον κόσμο που είδε τα όνειρα του να γκρεμίζονται,να χτυπηθεί η Χρυσή Αυγή εκεί που γεννήθηκε στις γειτονιές της θλίψης. Ταυτόχρονα, ο κόσμος της δουλειάς, η νεολαία, να μπολιαστούν με την πεποίθηση ενός άλλου δρόμου χωρίς μνημόνια, χωρίς ανεργία, χωρίς της Ευρώ-κηδεμονία και την φυλακή του ευρώ, με αγώνα για την ανάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Μόνο έτσι θα χτυπηθεί το νεοναζιστικό μόρφωμα μα πολύ περισσότερο όσοι το έθρεψαν και το γιγάντωσαν.