Τις τελευταίες μέρες αγωνιστές της ΑΡιστερής Ανανσύνθεσης, της Λαϊκής Ενότητας και της ριζοσπαστικής αριστεράς έχουν βρεθεί στο στόχαστρο μιας αναίτιας και αήθους συκοφαντικής επίθεσης από μέλη της Πλεύσης Ελευθερίας. Η κλιμακούμενη επίθεση ξεκίνησε από διάφορους λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κορυφώθηκε με την παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη φιλόξενη προς αυτή τηλεόραση του ΣΚΑΪ και τον λίβελο που εξαπέλυσε εναντίον του Παναγιώτη Σωτήρη, μέλους του πανελλαδικού γραφείου της Αριστερής Ανασύνθεσης και της πολιτικής γραμματείας της ΛΑΕ, και της Δέσποινας Κουτσούμπα, μέλους της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι αιτιάσεις της επίθεσης αυτής είναι τόσο ανυπόστατες που καταλήγουν γελοίες.

Η φαντασιακή κατασκευή μιας αφήγησης όπου αγωνιστές προσπαθούν να εξαγοράσουν και να διαβρώσουν τον πολιτικό χώρο της Πλεύσης δεν στοιχειοθετείται από κανένα γεγονός και οι διάλογοι που επικαλούνται είναι τουλάχιστον φαιδροί.

Οι αγωνίστριες και οι αγωνιστές της ΑΡιστερής Ανανσύνθεσης συμμετέχουν σε μετωπικά μορφώματα και διαδικασίες εδώ και πολλά χρονιά με απόλυτο σεβασμό των υπόλοιπων απόψεων, χωρίς να προσπαθούν να τις χειραγωγήσουν με παρόμοιες μεθοδεύσεις.

Αναρωτιόμαστε γιατί η Ζωή Κωνσταντοπούλου επέλεξε την ηθική διαπόμπευση αγωνιστών και αγωνιστριών της ριζοσπαστικής αριστεράς, που με αυταπάρνηση παλεύουν εδώ και χρόνια χωρίς ποτέ τους να έχουν ασκήσει κυβερνητική εξουσία ή να έχουν κερδίσει θέσεις και οφίκια ή κάποιο άλλο υλικό όφελος από την άσκηση της πολιτικής, πέρα από εμπειρία, συντροφικότητα και αλληλεγγύη. Για ποιον λόγο αν όχι για να πάρει και τυπικά πλέον τις αποστάσεις της από τον συγκεκριμένο χώρο και να ανοιχτεί σε ακροατήρια «υπεύθυνα» και αποδεσμευμένα από «αριστερές αγκυλώσεις»;

Η κατασυκοφάντηση αυτή έχει τίμημα ή και σκοπό την καλλιέργεια απογοήτευσης και την άρση της εμπιστοσύνης προς την αριστερά, σε μια περίοδο που το κίνημα βρίσκεται αντιμέτωπο με μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την ανάσχεση του κλίματος υποχώρησης και την ανασύνταξή του.

Μια τέτοια κίνηση είναι επίσης προφανές ότι στοχεύει στην απόσπαση τηλεοπτικού ή διαδικτυακού χρόνου και διαφήμισης, διότι, όπως πλέον αποδεικνύεται, μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να λειτουργήσει ένα σκληρά προσωποκεντρικό μόρφωμα, που επικαλείται την αριστερά μόνο στα λόγια μα απέχει παρασάγγας από τις ταξικές αναμετρήσεις, το κίνημα και κυρίως την ηθική της αγωνιζόμενης πλειοψηφίας. Όμως η αριστερά δεν κάνει πολιτική με εξώδικα και αγορεύσεις, πόσο μάλλον με δικανικού προκαλύμματος συκοφαντίες στο όνομα μιας δήθεν διαφάνειας.

Η προσπάθεια κατασυκοφάντησης των φωνών που επέμεναν και επιμένουν στις πρακτικές της ρήξης και δεν αντιλαμβάνονται την πολιτική σαν μιντιακό σόου δεν θα περάσει. Η συνωμοσιολογική ανάγνωση των γεγονότων και τον πολιτικών διαφωνιών με σκοπό τη χειραγώγησή τους είναι μια πρακτική που δεν έχει χώρο στη σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερά. Τα διαπιστευτήρια του ήθους που συνοδεύει τις κινηματικές-ριζοσπαστικές πρακτικές τα έχουμε δώσει επανειλημμένα και δεν επιθυμούμε να επεκταθούμε σε πρακτικές μιντιακού και διαδικτυακού πολέμου. Ωστόσο, δεν πρόκειται να ανεχτούμε αγωνιστές της οργάνωσης μας να δέχονται τέτοιου τύπου επιθέσεις.

Ως οργανικό τμήμα της Λαϊκής Ενότητας, εμείς θα επιμείνουμε στον διάλογο με πολιτικές θέσεις για τη διαμόρφωση ενός μετώπου στη βάση του αναγκαίου σήμερα μεταβατικού προγράμματος με κέντρο τη ρήξη με ευρώ και Ε.Ε., τη διαγραφή του χρέους, τις εθνικοποιήσεις, την αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος του κεφαλαίου και την παραγωγική ανασυγκρότηση σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική κατεύθυνση. Ένα μέτωπο πλατύ, συντροφικό, ανοιχτόκαρδο, δημοκρατικό, κινηματικό, αυθεντικά λαϊκό. Με γείωση στην κοινή δράση το κίνημα και την προσπάθεια να οικοδομηθεί ξανά συλλογικότητα, αλληλεγγύη και αυτοπεποίθηση μέσα στην κοινωνία. Χωρίς αποκλεισμούς και με μόνο κριτήριο τη συμφωνία στην πολιτική κατεύθυνση και την αποδοχή ενός τρόπου άσκησης της πολιτικής που να παίρνει διαζύγιο από την κυρίαρχη πολιτική. Δηλαδή χωρίς γραφειοκρατία, αρχηγισμούς, φιλοδοξίες.

Αριστερή Ανασύνθεση

6.1.2017