Σχετικά με το ζήτημα των Ιμίων πολλά έχουν γραφτεί τα τελευταία χρόνια. Αξίζει όμως να αναφερθούμε στο γεγονός αυτό σήμερα, για τρεις κυρίως λόγους: Πρώτον επειδή τα Ίμια αποτέλεσαν πεδίο ανταγωνισμού αστικών τάξεων στο φόντο ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας και διαμεσολάβησης. Δεύτερον επειδή το φαινόμενο που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί Ίμια δεν εξαφανίστηκε στην πραγματικότητα ποτέ από τη γειτονιά μας. Τρίτον επειδή η σκοπιά που αντιστοιχεί να έχει η ριζοσπαστική αριστερά σήμερα είναι η σκοπιά του έμπρακτου αντιφασιστικού διεθνισμού και όχι των γραπτών καταγγελιών. Ο τελευταίος είναι και ο λόγος που στηρίζουμε και καλούμε κάθε αντιφασίστρια/στα να συμμετάσχει στην κινητοποίηση του Σαββάτου στις 27.1 και στη συγκέντρωση ενάντια στη φιέστα της Χρυσής Αυγής στις 3.2.

Τα Βαλκάνια, όπως η Μέση Ανατολή, αποτέλεσαν παραδοσιακά περιοχή γεωστρατηγικής σημασίας στον σχεδιασμό των παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Το περιστατικό στα Ίμια ήταν άλλη μια έκφραση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και της ιμπεριαλιστικής παρέμβασης στη γειτονιά μας. Οι κρατικοί μηχανισμοί, που πολλές φορές φαντάζουν απρόσωποι, αλλά μόνο απρόσωποι δεν είναι, μετρούν τις ανθρώπινες ζωές με όρους παράπλευρων απωλειών και κατασκευάζουν λέξεις και αφηγήσεις για τα δελτία ειδήσεων που αδυνατούν να περιγράψουν τόσο την πραγματικότητα σε σχέση με το περιστατικό των Ιμίων όσο και την οδύνη που προκαλεί η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής που παρουσιάζεται σαν απλώς να συνέβη.

Σήμερα, οι ίδιοι «απρόσωποι» κρατικοί μηχανισμοί συνεχίζουν να στήνουν αλλεπάλληλα θερμά επεισόδια, τεχνητές και σε πολλές περιπτώσεις πραγματικές κρίσεις ανάμεσα στους λαούς των περιοχών αυτών. Το πρόσφατο αποτέλεσμα της παγκόσμιας διπλωματίας στο γειτονικό κράτος της ΠΓΔΜ –που ανάμεσα στα άλλα συνέβαλε τα μέγιστα στην ανατροπή του πρώην εθνικιστή πρωθυπουργού εκεί– είναι η επίσπευση των διαδικασιών ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, όπως και το ζήτημα του ονόματος. Με άλλα λόγια, ΝΑΤΟ και Ε.Ε. έχουν επιλέξει να βαθύνουν τις σχέσεις τους στην περιοχή (όπως φαίνεται από εξελίξεις σε Ελλάδα, ΠΓΔΜ, Αλβανία) γιατί έχουν ανάγκη να δυναμώσουν την επιρροή τους σ’ ένα τοπίο (αυτό των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής) που βρίσκεται σε κατάσταση πολιτικής αστάθειας, στην καλύτερη περίπτωση, και πλήρους κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής καταστροφής στη χειρότερη.

Οι στρατιωτικές επεμβάσεις στην περιοχή των Ιμίων αλλά και των παραλιών της Μ. Ασίας, καθώς και η εδαφική αμφισβήτηση, σηματοδοτούν το πλαίσιο ύπαρξης και λειτουργίας της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, που οδηγεί τελικά στην όξυνση υπαρκτών τοπικών ανταγωνισμών υπό την «ευνοϊκή» μεσολάβηση ιμπεριαλιστικών κέντρων. Σε αυτή τη συνθήκη αποτυπώνονται και οι βλέψεις ιμπεριαλιστικών χωρών και του κεφαλαίου για την επιβολή μονοπωλιακών οικονομικών συνθηκών στην περιοχή δίνοντας έτσι τον χώρο σε «θερμά» επεισόδια και στρατιωτικές επεμβάσεις, απότοκα των εθνικών αντιθέσεων των εκάστοτε αστικών τάξεων. Αυτές οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις είναι που δημιουργούν εμπόλεμες ζώνες, καταστρατηγούν οποιαδήποτε κοινωνική συνοχή και δολοφονούν ολόκληρους λαούς. Σε αυτό το ιμπεριαλιστικό πλέγμα είναι που δημιουργούνται η προσφυγιά και ο ξεριζωμός ολόκληρων λαών στο όνομα «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», «εθνικών κυριαρχιών» και «αντιτρομοκρατίας».

Σε αυτή την κατάσταση δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για οποιονδήποτε εθνικισμό. Οι πληγές που έχουν αφήσει στους λαούς σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη από τη μία οι ιμπεριαλιστικές βλέψεις των ΗΠΑ και από την άλλη οι επιμέρους εθνικισμοί που αναπτύχθηκαν –και που πατούν πάντοτε πάνω σε πτώματα– είναι ακόμη νωπές. Η μετατόπιση του πολιτικού λόγου προς μια εθνικιστική ρητορεία σε διάφορες χώρες ανά την Ευρώπη και η επικράτηση ακροδεξιών και φασιστικών κυβερνήσεων (Αυστρία, Ουκρανία) ή σε άλλες περιπτώσεις η κινηματική ανάταση εθνικιστικών σχηματισμών (Πολωνία, Τσεχία) μας φέρνουν προ των ευθυνών μας στο μέτωπο της αντιφασιστικής πάλης και την ακύρωση οποιασδήποτε προσπάθειας ανάπτυξης εθνικιστικών και φασιστικών κινημάτων.

Στη σκακιέρα της μικροπολιτικής η κυβέρνηση δεν απορρίπτει την επανατοποθέτηση της Χρυσής Αυγής στο δημοκρατικό τόξο (δημόσιες εμφανίσεις υπουργού Άμυνας με Χ.Α., δηλώσεις Παρασκευόπουλου) απευθυνόμενη σε πιο συντηρητικά ακροατήρια και μετατοπίζοντας τον κοινοβουλευτικό διάλογο σε ακόμα πιο συντηρητικά πεδία. Φέτος, η προσπάθεια να ενεργοποιηθούν τα εθνικιστικά/ρατσιστικά/μισαλλόδοξα αντανακλαστικά της κοινωνίας έχει ήδη ξεκινήσει, μ’ ένα εύρος πολιτικών δυνάμεων –από τα κοινοβουλευτικά κόμματα Ν.Δ., ΑΝ.ΕΛ., Χ.Α. έως ακροδεξιές γκρούπες– να συμμετέχει στις κατά τα άλλα δήθεν «ακηδεμόνευτες» πορείες μίσους για το Μακεδονικό. Όπως έδειξε και η πρόσφατη εμπειρία της Θεσσαλονίκης, από τη μία συγκεντρώνουν ένα ετερογενές μείγμα του (ακρο)δεξιού πολιτικού χώρου της χώρας, ένα εθνικιστικό κομμάτι πρώην και νυν στρατιωτικών και τα πιο συντηρητικά τμήματα της εκκλησίας, ενώ από την άλλη αποτελούν προκάλυμμα για επιθέσεις σε καταλήψεις και κοινωνικούς χώρους. Αυτές οι πρακτικές, όπως και η αντίληψη που τις γεννάει, είναι εκείνες που διαχωρίζουν τους λαούς με βάση άλλοτε την εθνική και άλλοτε τη φυλετική τους καταγωγή, και το μόνο το οποίο προσφέρουν είναι τελικά το να στηρίζουν τα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια που παίζονται στην περιοχή, όπως και πάντοτε έκανε σε τελική ανάλυση κάθε είδους εθνικισμός.

Σε μια περίοδο που η Χ.Α. κλείνει το ένα γραφείο της μετά το άλλο, εν μέσω της εξέλιξης της δίκης των φασιστών, κι ενώ η ελληνική κυβέρνηση συνεργάζεται με την αυταρχική κυβέρνηση της Τουρκίας για τη σύλληψη και τη μη απελευθέρωση των 9 Τούρκων στρατιωτικών που κινδυνεύουν να εκδοθούν, το αντιφασιστικό κίνημα δηλώνει «παρόν». Σε διάχυτη μορφή, από τους συνανθρώπους μας που πρωτοβουλιακά αποδεικνύουν έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες μέχρι τις οργανωμένες δράσεις/συναυλίες/εκδηλώσεις με αντιφασιστικό περιεχόμενο, ο λαός μας χρησιμοποιεί διάφορες μορφές για να δείξει ότι δεν χωράνε φασίστες σε αυτόν τον τόπο.

Ματαιώνουμε για τρίτη χρονιά τη μάζωξη πατριδοκαπηλίας και μίσους των ναζί για τα Ίμια, συμμετέχουμε στη συγκέντρωση του Σαββάτου 27.1 και 3.2 και δηλώνουμε τη μόνη αλληλεγγύη που μπορούμε να δείξουμε σε αυτούς που έπεσαν άδικα. Δηλαδή ότι δεν θα επιτρέψουμε να επαναληφθούν τα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια των κρατών πάνω στους λαούς. Διαδηλώνουμε ενάντια σε κάθε λογής εθνικιστική φωνή που ταυτίζεται με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ούτε σπιθαμή ελεύθερου χώρου στους διαχρονικά πατριδοκάπηλους προδότες του τόπου.