Στις 13 Απριλίου 2016 πραγματοποιείται στο χώρο της Πολυτεχνικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πολυτεχνείου Θράκης, στην Ξάνθη, διαμαρτυρία φοιτητών με αντιφασιστικό περιεχόμενο. Αφορμή, η εμφάνιση φασιστικών συνθημάτων και ναζιστικών συμβόλων στον χώρο του πανεπιστημίου αλλά και η αντιπαράθεση, το προηγούμενο διάστημα, ανάμεσα στους φοιτητές και τον αναπληρωτή καθηγητή του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών Γιώργιο Παύλο. Οι φοιτητές κατηγορούσαν τον καθηγητή Παύλο για τον τρόπο που έκανε το μάθημά του (του απέδιδαν υπερβολικά ποσοστά αποτυχίας, ακαθόριστο περίγραμμα ύλης, πίεση να προμηθευτούν το σύγγραμμά του κ.ά.), ενώ τον κατηγορούσαν και για ακροδεξιά ρητορική μέσα στο μάθημα αλλά και σε διάφορα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έστελνε στους φοιτητές, για ιδεολογική κατήχηση στα σεμινάρια που οργάνωνε, για προσβλητική στάση.

Όταν τελειώνει η διαμαρτυρία, δέχονται επίθεση, σύμφωνα με καταγγελία των ιδίων, δύο φοιτητές, ο ένας εκ των οποίων είχε κατηγορηθεί από τους φοιτητές ως ακροδεξιός. Υποβάλλεται μήνυση εναντίον τριών φοιτητών για βαριά αδικήματα. Οι φοιτητές που δέχτηκαν τη μήνυση αρνούνται κάθε κατηγορία και αποδεικνύουν (με φωτογραφίες, βίντεο κ.λπ.) ότι δεν είχαν καμιά σχέση με την επίθεση, αλλά αντίθετα έσπευσαν να κατευνάσουν την ένταση/όξυνση που είχε δημιουργηθεί. Αναμένεται η εξέλιξη της δίωξής τους.

Ο φοιτητικός σύλλογος βρίσκεται στο πλευρό των διωκόμενων φοιτητών και εξαρχής συσχετίζει την υπόθεση με τη δράση του αναπληρωτή καθηγητή Γ. Παύλου και τις στενές σχέσεις που διατηρούσε με τον μηνυτή. Φοιτητές με τους οποίους μιλήσαμε υποστήριξαν ότι ο Γ. Παύλος απέστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα με το οποίο ουσιαστικά καλούσε τους μηνυόμενους φοιτητές σε συμμόρφωση και παύση της συνδικαλιστικής τους δράσης ώστε να αποσυρθεί η μήνυση και να παρέμβει στους εισαγγελείς.

Η ανακοίνωση του φοιτητικού συλλόγου καταγγέλλει «φασιστικές προκλήσεις από μεριάς του καθηγητή Γ. Παύλου όσο και ενός φασίστα υποστηρικτή του», αναφέρεται σε «φασιστική ρητορεία» του καθηγητή, και τον κατηγορούν ότι «στοχοποίησε τους 3 διωκόμενους φοιτητές ήδη από την έναρξη των κινητοποιήσεων, εξαιτίας της συνδικαλιστικής τους δράσης». Στο πλευρό των διωκόμενων φοιτητών τοποθετούνται πλήθος φοιτητικοί σύλλογοι αλλά και πανεπιστημιακοί.

Στις 19 Μαΐου εμφανίζεται κείμενο με υπογραφές διαφόρων Ελλήνων επιστημόνων του εσωτερικού και του εξωτερικού που στοχοποιεί ευθέως την «Ενωτική Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων Αριστερών “Λεγεωνάριοι – Κουρσάροι”», σχήμα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης (της πανελλαδικής δικτύωσης των σχημάτων της ριζοσπαστικής Αριστεράς στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ). Αναφέρουν ότι ο «αν. καθ. Γιώργος Παύλος απειλήθηκε δημοσίως σε αφίσες του [sic] EAAK» ενώ κατηγορούν το σχήμα ότι «ξυλοκόπησε φοιτητή της Αρχιτεκτονικής επειδή ανέβασε στο facebook εικόνες με εθνικά σύμβολα». Σε αυτό το πλαίσιο απαιτούν την «παραδειγματική τιμωρία των δραστών» αλλά και κηρυχθούν «παράνομες στο χώρο φοιτητικές οργανώσεις που χρησιμοποιούν οποιαδήποτε μορφή βίας». Στις υπογραφές ξεχωρίζουν διάφορες φιγούρες που συναγωνίζονται στην εθνικοφροσύνη αλλά και η δικηγόρος Χριστίνα Τσαμπάζη που έχει συχνά εκπροσωπήσει ακροδεξιούς όπως τη Θ. Σκορδέλη, έχει συμμετάσχει σε προσφυγές κατά του Νόμου Ραγκούση, στην υπεράσπιση αυτών που είχαν επιτεθεί στον Αλέκο Αλαβάνο στον Άγιο Παντελεήμονα, ενώ ήταν και για ένα διάστημα δικηγόρος του κατηγορούμενου για τη δολοφονία Φύσσα, Γιώργο Ρουπακιά. Το κείμενο αυτό αναπαράγεται σε πλήθος ιστοσελίδες, ιδίως αυτές με ακροδεξιό προσανατολισμό.

Μία εβδομάδα μετά την υπόθεση σηκώνει και η ίδια η Χρυσή Αυγή το ζήτημα. Με ερώτηση του βουλευτή Κιλκίς Χρήστου Χατζησάββα με τίτλο «Εγκληματική οργάνωση ακροαριστερών φοιτητών προβαίνει σε τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης» καταγγέλλει και αυτή το περιστατικό στοχοποιώντας το σχήμα της ΕΑΑΚ, για το οποίο αναφέρει «ότι προβαίνει σε παράνομη και εγκληματική δραστηριότητα πραγματοποιώντας δολοφονικές επιθέσεις εναντίων καθηγητών και φοιτητών». Ερωτάται μάλιστα το αρμόδιο υπουργείο εάν «έχει την πρόθεση [. . .] να δημιουργήσει το σχετικό νομικό πλαίσιο προκειμένου να οδηγούνται ενώπιον των δικαστικών αρχών και να κηρύσσονται παράνομες φοιτητικές οργανώσεις οι οποίες χρησιμοποιούν οποιαδήποτε μορφή βίας και τρομοκρατίας».

Ωστόσο, η υπόθεση δεν τελειώνει εδώ. Στις 21 Ιουνίου του 2016 ο αναπληρωτής καθηγητής Παύλος υποβάλλει προς τα όργανα του ΔΠΘ και στην Εισαγγελία Ξάνθης «Έκθεση σχετικά με την πανεπιστημιακή βία (Μπούλινγκ), εγκληματικές ενέργειες και την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου στο ΔΠΘ». Σε αυτή αναφέρεται σε 20-30 φοιτητές που «τρέχουν ως φάλαγκα [sic] πολέμου», καταγγέλλει «μικρή φοιτητική ομάδα» που «ασκεί έναν ιδιότυπο πολιτικό έλεγχο» και έναν «πρωτόγνωρο εκφοβισμό μέσω προπυλακισμών και βιαιοπραγιών». Περιγράφει την ύπαρξη «“φοιτητικών ΜΑΤ” που στεγάζονται στο αυτόνομο στέκι των ΠΡΟΚΑΤ», μιλάει για ξυλοδαρμούς «από μέλη ορισμένων συνδικαλιστικών φοιτητικών ομάδων», αναφέρει ότι «μέλη ΔΕΠ στοχοποιούνται ως δήθεν κακοί δάσκαλοι, αυταρχικοί, φασίστες, χρυσαυγίτες». Υποστηρίζει ότι οι «ομάδες φοιτητών που είναι υπεύθυνες για την οργάνωση των ξυλοδαρμών και των απειλών προς συμφοιτητές των, ασκούν τρομοκρατία, αστυνόμευση, λογοκρισία και Μπούλινγκ» και αναφέρει ότι «ασκούν συστηματική αστυνόμευση αλλά και τρομοκράτιση». Η έκθεση καταλήγει σε συγκεκριμένες προτάσεις που ξεκινούν από τη «βράβευση και ηθική αποκατάσταση εκ μέρους της διοίκησης του ΔΠΘ των φοιτητών θυμάτων του πανεπιστημιακού Μπούλινγκ» έως την «απόφαση απόσυρσης των συνδικαλιστικών ομάδων και όλου του διαφημιστικού υλικού των από τους χώρους διδασκαλίας».

Στις 13 Οκτωβρίου 2016, ο Παύλος επανέρχεται και υποβάλλει αναφορά-καταγγελία στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Ξάνθης. Σε αυτή ζητά τη συνδρομή της πολιτείας, στρεφόμενος και κατά συναδέλφου του αλλά και κατονομάζοντας φοιτητές του ΔΠΘ υποστηρίζοντας ότι «εμμέσως ή αμέσως ευθύνονται για όλα τα γεγονότα τρομοκράτησης, απειλών λεκτικών, για πράξεις σωματικής βίας, στοχοποίησης, συκοφάντησης, ψευδών ειδήσεων και εν γένει για το κλίμα βίας εναντίον φοιτητών ή μελών ΔΕΠ στην Πολυτεχνική Σχολή».

Στις 14 Νοεμβρίου 2016, καταθέτει «Συμπληρωματική Έκθεση για τα γεγονότα ξυλοδαρμών στο ΔΠΘ», προς τον Πρύτανη του ΔΠΘ, που την κοινοποιεί στον κοσμήτορα της Πολυτεχνικής Σχολής ΔΠΘ και την Εισαγγελία Ξάνθης. Σε αυτή επαναλαμβάνει τα περί «ξυλοδαρμών», αναφέρεται σε «διωγμό της ελληνικότητας στο ΔΠΘ υπό την ανοχή της Διοίκησης του ΔΠΘ», υποστηρίζει ότι «η Διοίκηση του ΔΠΘ ανέχεται και διακριτικά στηρίζει εδώ και χρόνια την παρουσία στα κτήρια των ΠΡΟΚΑΤ μιας ακραίας ομάδας φοιτητών και μη που σαφώς προειδοποιούν πως στο ΔΠΘ δεν χωρούν Έλληνες». Διατυπώνει μάλιστα τη γνώμη πως στο ΔΠΘ υπάρχει «ένα είδος φοιτητικού ISIS που δεν ανέχεται τίποτε πέραν των δογμάτων και φιλοσοφικών αυτών των ομάδων».

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι 9 φοιτητές, προερχόμενοι από αριστερές οργανώσεις (ΕΑΑΚ, Αγωνιστικές Κινήσεις) και αναρχικές συλλογικότητες να καλούνται για κατάθεση από την πταισματοδίκη Ξάνθης στο πλαίσιο προκαρκτικής εξέτασης. Φαίνεται πως η βιομηχανία διώξεων δεν πρόκειται να τελειώσει τόσο εύκολα.

Ο πολυπράγμων κ. Παύλος

Ποιος είναι όμως ο αναπληρωτής καθηγητής Γ. Παύλος και γιατί έχει τέτοιο μένος για τους φοιτητές; Το βιογραφικό του περιγράφει έναν πανεπιστημιακό που μοιράζεται ανάμεσα στη φυσική και τη φιλοσοφία.

Όμως, η παρουσία του στη δημόσια σφαίρα δείχνει ότι πέραν των ακαδημαϊκών ενδιαφερόντων του έχει και πολιτικές θέσεις, αρκετές από τις οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ακροδεξιές. Για παράδειγμα, το 2014 ήταν ένας εκ των 34 ακαδημαϊκών και επιστημόνων που υπέγραψαν επιστολή προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια απαιτώντας να μην ανεγερθεί Τζαμί στον Βοτανικό ή οπουδήποτε αλλού, και να αποσυρθεί το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, ένα κείμενο που καλούσε σε απέλαση όλων των μεταναστών που εισήλθαν παράνομα στη χώρα και ζητούσε το δραστικό περιορισμό του θεσμού του πολιτικού ασύλου. Το κείμενο έτυχε υμνητικής προβολής από την επίσημη ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής. Τον Ιούλιο του 2015, σε κείμενό του απευθυνόμενο στον πρωθυπουργό της χώρας, που δημοσιεύτηκε και σε τοπική ιστοσελίδα,[1] σπεύδει να τον καλέσει να μιμηθεί τον Ιωάννη Μεταξά αλλά και τον… Ηλία Κασιδιάρη.

Συχνές και οι αναφορές του σε θέματα ορθοδοξίας και αρκετή η αρθρογραφία του ως προς τον κίνδυνο αποσύνδεσης από την ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Σε άρθρα του έχει υποστηρίξει ότι υπάρχει «επιβεβλημένη δεξιά και αριστερή ιδεολογική δικτατορία της παγκοσμιοποίησης και αφελληνοποίησης», ενώ θα υποστηρίξει ότι διάφορες προτάσεις το 2013 για αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών δεν έχουν άλλον στόχο «από το να τους απο-χριστιανοποιήσει, να τους απο-ορθοδοξοποιήσει και να τους αφελληνίσει».[2] Αντίστοιχη και η τοποθέτησή του σε θέματα που αφορούν τη Θράκη. Για παράδειγμα, το 2010 θα κατηγορήσει την τότε Ειδική Γραμματέα Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Θάλεια Δραγώνα ότι με τον τρόπο που χειρίστηκε τα προγράμματα εκπαίδευσης μουσουλμανοπαίδων συνέβαλε και ανέχτηκε «την αυταρχική τουρκοποίηση όλης της μουσουλμανικής κοινωνίας της Θράκης», ενώ θα καταγγείλει και την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ότι με το «πρόγραμμα “Εκπαίδευση των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη” του Υπουργείου Παιδείας ανοίγει τους “ασκούς του Αιόλου” για την τουρκοποίηση της εκπαίδευσης στη Θράκη».

Όμως, ο καθηγητής Παύλος δεν περιορίζεται μόνο στη συγγραφή κειμένων. Υπήρξε και ιδιαίτερα δραστήριος στοn χώρο των ΜΚΟ. Όπως αναφέρει και στην προσωπική του ιστοσελίδα, τμήμα της συνολικής του προσφοράς είναι και ο «Σχεδιασμός και συντονισμός πολιτιστικού-διαπολιτιστικού, εκπαιδευτικού, αναπτυξιακού έργου των Μη Κυβερνητικών Οργανισμών Ταμιείον Θράκης, ΝΕ.Π.Α.Σ. [Νοτιοανατολική Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία για Ανάπτυξη και Συνεργασία], Προμηθέας (υπεύθυνος εκδόσεων βιβλίων, περιοδικών και εφημερίδων)».[3] Ως προς το Ταμιείον Θράκης και την ΝΕΠΑΣ, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το σχετικό ρεπορτάζ της Μαριάννας Ξανθοπούλου από την ιστοσελίδα της καθημερινής εφημερίδα της Ξάνθης Εμπρός στις 28 Φεβρουαρίου 2014: «Σύμφωνα με στοιχεία που αναφέρονταν […] στην ιστοσελίδα του «Ταμιείου Θράκης» (www.tamieion.gr) οι δύο αυτές ΜΚΟ έχουν λάβει κατά την περίοδο 2000 – 2005 1.200.443 ευρώ εκ των οποίων το 21% δηλαδή 257.324 ευρώ προέρχεται από το δημόσιο, 38% από την ΥΔΑΣ -ΥΠΕΞ, 22% από το ΕΕΤΑ, 4% από το ΕΙΝ – ΥΠΕΠΘ και 15% από χορηγίες».[4]

Τα προβλήματα στις σχέσεις με τους φοιτητές

Ο καθηγητής Παύλος, σε διάφορα κείμενα ή εκθέσεις του αναφέρεται στην πολύ καλή σχέση που έχει με τους φοιτητές. Όμως, τουλάχιστον για το ακαδημαϊκό έτος 2015-16, αρκετοί φοιτητές θα έχουν μια διαφορετική γνώμη και θα κάνουν καταγγελία προς το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών υπολογιστών. Η Επιτροπή Φοιτητικών Θεμάτων του Τμήματος αποφάνθηκε ότι από τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή της «δεν τεκμηριώνεται επαρκώς» ότι ο καθηγητής Παύλος «προωθεί το δικό του σύγγραμμα» ή ότι εκμεταλλεύεται τη θέση του για να προωθεί τις δικές του πολιτικές απόψεις. Ωστόσο, παραδέχεται ότι «υπάρχει πρόβλημα με τις διδακτικές σημειώσεις του Αναπληρωτή Καθηγητή κ. Γ. Παύλου ως κακογραμμένες». Επιπλέον, αναγνωρίζει ότι «από τα e-mails που τέθηκαν υπόψη της Επιτροπής και αφορούν την αλληλογραφία μεταξύ του αναπληρωτή Καθηγητή κ. Γ. Παύλου και φοιτητών, προκύπτει ότι το ύφος του Αναπληρωτή Καθηγητή κ. Γ. Παύλου σε ορισμένα εξ αυτών δεν συνάδει με τον τρόπο που ένας καθηγητής απευθύνεται στους φοιτητές του. Μάλιστα ορισμένα εξ αυτών συντελούν στη δημιουργία παρεξηγήσεων και προστριβών με αποτέλεσμα τη διαταραχή της εν γένει ομαλής λειτουργίας της εκπαιδευτικής διαδικασίας».

Όλα αυτά, αν μη τι άλλο, καταδεικνύουν ότι όντως υπήρχε ζήτημα και υπαρκτά προβλήματα στη σχέση του αναπληρωτή καθηγητή Παύλου με τους φοιτητές, εφόσον ακόμη και η Επιτροπή Φοιτητικών Θεμάτων το αναγνώρισε. Επιπλέον, φοιτητές μάς ανέφεραν ότι η Γενική Συνέλευση του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών υπολογιστών (το όργανο διοίκησης στο οποίο συμμετέχουν οι διδάσκοντες) υιοθέτησε τα αιτήματα που προέκυψαν από τις συνελεύσεις των φοιτητών.

Ο ίδιος πάντως ο αναπληρωτής καθηγητής Παύλος θα σχολιάσει ως εξής την απόφαση της Επιτροπής Φοιτητικών Θεμάτων στην καταγγελία του στις 21.6.2016: «Η επιτροπή φοιτητικών θεμάτων, στην οποία της ανατέθηκε η έρευνα σχετικά με τα γεγονότα τρομοκρατίας που κορυφώθηκαν την 3η Απριλίου, όχι μόνο δεν προσπάθησε να διαφωτίσει την Πανεπιστημιακή κοινότητα σχετικά με το πανεπιστημιακό Μπούλινγκ ή να επεξεργαστεί τρόπους αντιμετώπισής του, αλλά όλως αντιθέτως και εμμέσως πλην σαφώς, προσπάθησε να κατευνάσει τους υπαίτιους φοιτητές για την τρομοκρατία και το Μπούλινγκ, με το να ενοχοποιήσει ένα μέλος ΔΕΠ το οποίο ευρέθη στο μάτι του κυκλώνα των τελευταίων γεγονότων».

Εκκρεμεί πάντως σε βάρος του και ΕΔΕ, που ζήτησε η Διοίκηση του Πανεπιστημίου και της οποίας το πόρισμα αναμένεται να εκδοθεί το επόμενο διάστημα.

Ο κίνδυνος της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης των φοιτητών

Η υπόθεση αυτή δεν αφορά απλώς τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει ένας καθηγητής στις σχέσεις του με τους φοιτητές, φαινόμενο που κατά καιρούς εμφανίζεται μέσα στο πανεπιστήμιο. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια επιχείρηση ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και του ριζοσπαστικού πολιτικού λόγου μέσα στα πανεπιστήμια, που συντονίζεται με ένα ευρύτερο κλίμα αυταρχισμού (ας θυμηθούμε π.χ. τα πρόσφατα ανδραγαθήματα του Θ. Φορτσάκη πριν μεταπηδήσει από την Πρυτανεία του ΕΚΠΑ στη Βουλή των Ελλήνων).

Η συστηματική στοχοποίηση αριστερών και αναρχικών συλλογικοτήτων μέσα στο πανεπιστήμιο με απόδοση σε αυτές εγκληματικών ενεργειών, οι χαρακτηρισμοί όπως «δολοφονικές επιθέσεις» ή «φοιτητικό ISIS», η διαρκής κοινοποίηση καταγγελιών στην Εισαγγελία, συμπεριλαμβανομένης και της ρητής υπόδειξης «υπαιτίων» (χωρίς καμία απολύτως κατάδειξη της άμεσης ή έμμεσης εμπλοκής τους σε έκνομες ενέργειες), καταγγελιών που παρουσιάζουν μια κατάσταση γενικευμένης ανομίας που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα, σε συνδυασμό με το πώς η ακροδεξιά έχει υιοθετήσει αυτή την υπόθεση και αυτές τις καταγγελίες, αναγκαστικά παραπέμπουν σε μια επιχείρηση ποινικοποίησης και ένα αίτημα καταστολής της φοιτητικής δράσης που δεν μπορεί παρά να έχει σαφή πολιτική στόχευση.

Ως τέτοια δεν μπορεί παρά να προκαλεί τη μέγιστη ανησυχία. Τα πανεπιστήμια υπήρξαν πνεύμονες δημοκρατίας και παράγοντες ανανέωσης συνολικά του κοινωνικού και πολιτικού τοπίου ακριβώς επειδή μπορούσαν να έχουν στο εσωτερικό τους ριζοσπαστικές συλλογικές πρακτικές και διεκδικήσεις. Από όσους οραματίζονται ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο που θα παράγει απλώς εμπορεύσιμη έρευνα έως την προσπάθεια της ακροδεξιάς να αποκτήσει πάτημα στο χώρο αυτό, αρκετοί είναι αυτοί που θέλουν να δουν να εκλείπουν από τον ακαδημαϊκό χώρο οι εστίες αντίστασης και οι ριζοσπαστικές φωνές και συλλογικότητες και να πάψουν οι φοιτητικοί σύλλογοι να είναι χώροι αγωνιστικών πρακτικών.

Οι φοιτήτριες και οι φοιτητές της Πολυτεχνικής Ξάνθης βρίσκονται στο επίκεντρο μιας υπόθεσης που μας αφορά όλους. Δεν πρέπει να μείνουν μόνες και μόνοι.

πηγή: Unfollow