Θέλουμε τα ΕΑΑΚ να συντονίζονται με όλα τα σχήματα που συμμετέχουν σε αυτά ακόμη, ανεξάρτητα από τους όποιους «συσχετισμούς» αντιλήψεων.
Δεν προσπαθήσαμε να ξεπεράσουμε την κρίση του φοιτητικού συνδικαλισμού και τις μεταλλάξεις που προκάλεσε στην προσδοκία της νεολαίας η κρίση.
Όσο δεν μιλάμε για τις σεξιστικές επιθέσεις τόσο η κοινωνία (είτε λέγεται ΕΑΑΚ, είτε οικογένεια, είτε λαός) θα κάνει ότι δεν υπάρχουν.
Με το βλέμμα στους συλλόγους και την πίστη στους ενωτικούς, ριζοσπαστικούς και ανυποχώρητους αγώνες
Ο αναπληρωτής καθηγητής Γ. Παύλος κατήγγειλε φοιτητές παρουσιάζοντας τη συνδικαλιστική δράση τους ως εγκληματική.
Το 2006-’07 δεν είναι εδώ και καιρό ένα σημείο, μία αναφορά που ξαναγυρνά το «κοινωνικό» υποκείμενο, η «γενιά μας» σα σύνολο.
Οι φασίστες δεν έχουν χώρο στην κοινωνία πολλώ δε μάλλον στο πανεπιστήμιο, που είναι άσυλο προάσπισης κοινωνικών αγώνων και εφαλτήριο κινημάτων.
Στο πλευρό των διωκόμενων φοιτητών τοποθετούνται πλήθος φοιτητικοί σύλλογοι αλλά και πανεπιστημιακοί.