Οι άνθρωποι χαμηλού οικονομικού και μορφωτικού επιπέδου συμπύκνωσαν όλη τους τη δυσφορία μετωνυμικά στο ζήτημα της Ε.Ε.
Θέλουμε να ξεριζώσουμε κάθε μορφή φασισμού εκεί ακριβώς όπου γεννιέται. Θέλουμε να διαμορφώσουμε τη δική μας «ταυτότητα» φιλάθλου.
Η εξέταση των πολιτικών δυναμικών που αναπτύσσονται πανευρωπαϊκά δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι η άκρα Δεξιά αποτελεί τον βασικό κερδισμένο, με τις δυνάμεις της Αριστεράς να παρακολουθούν από απόσταση τις εξελίξεις.
Ενώ οι απανωτές ήττες στη Γερμανία και την Αυστρία υποχρεώνουν την Κ.Δ. να εγκαταλείψει την πολιτική «τάξη εναντίον τάξης» και να προσανατολιστεί στην ανάγκη συγκρότησης αντιφασιστικών μετώπων, η Σοσιαλιστική Διεθνής απορρίπτει πρόταση αντιφασιστικής συνεργασίας, ακόμα και το φθινόπωρο του 1934.
Ο φασισμός είναι ένα πολιτικό φαινόμενο, ένα αυθεντικό κίνημα μαζών της πιο έξαλλης ακροδεξιάς, ηγεμονευόμενο στη φάση εκφασισμού (της περιόδου πριν την άνοδό του στην εξουσία) από τις μικροαστικές ιδεολογίες και εκφράζει την εξέγερση των μικροαστικών τάξεων.
Η πλειοψηφία των ρεφορμιστών σοσιαλδημοκρατών προσπάθησε με νύχια και με δόντια να περιορίσει τις συνέπειες της επανάστασης, μετατρέποντας την αυτοκρατορία σε μια προοδευτική αστική δημοκρατία. Το σχέδιό τους πέτυχε, αλλά με μεγάλο και μακροπρόθεσμο κόστος.