Το προεκλογικό τοπίο αποτυπώνει γλαφυρά τη στρατηγική ήττα της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής αριστεράς στη χώρα μας.
Ως ένα επιπλέον εργαλείο εσωτερικής υποτίμησης οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας λαμβάνουν χαρακτηριστικά ενός μέσου δημοσιονομικής προσαρμογής μακράς διάρκειας.
Το σημερινό τοπίο της αριστεράς είναι απογοητευτικό και ριζικά αναντίστοιχο με τις προκλήσεις της εποχής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ανασυστήσει τον «κεντροαριστερό» μνημονιακό συστημικό πόλο συγκροτώντας νέες κοινωνικές συμμαχίες με αστικά και μικροαστικά στρώματα.
Είναι λοιπόν σαφές: έτσι δεν ζεις, απλά επιβιώνεις
Όταν τσακώνονται οι ελέφαντες, την πληρώνουν τα ποντίκια, εν προκειμένω η κυβέρνηση, που προσπαθούσε να πείσει ότι έπαιξε με «στρατηγική ευφυΐα» στις αντιθέσεις Γερμανίας-ΗΠΑ.
Τον πόλεμο θα τον κερδίσει αυτός που θα έχει μαζί του τη νέα γενιά· που θα τρέφεται από την προσμονή και όχι από την ανάμνηση.
Ύστερα από τρία χρόνια μνημονιακών μέτρων, που ακολούθησαν και κάμποσα χρόνια νεοφιλελεύθερης ρητορικής