Πρόσκληση σε συνέλευση για τη συλλογική διοργάνωση γυναικείων κινητοποιήσεων στις 8 Μάρτη.

Από τις 8 Μάρτη του 1857 και την πρώτη απεργία γυναικών εργαζομένων στα υφαντουργεία της Νέας Υόρκης μέχρι τις 8 Μάρτη του 2019, οι γυναίκες ανά τον κόσμο δεν σταματούν να αγωνίζονται για να κατακτήσουν ίση θέση σε μια άνιση κοινωνία, για ελευθερία και χειραφέτηση. Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε κερδίσει πολλά κι έχουμε άλλα τόσα να κατακτήσουμε, μα και να προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας απέναντι στη σύγχρονη εκμετάλλευση.

Το 2019 η καταπίεση, η εκμετάλλευση, η ανισότητα, η βία κατά των γυναικών συνεχίζονται αυξανόμενες, με την κρίση να βαραίνει τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων ακόμα περισσότερο.

Στη δήθεν «προηγμένη» Δύση εμφανίζουν τις γυναίκες ως ίσες. Εμείς ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι.

Ξέρουμε ότι μέρα παρά μέρα μια γυναίκα βιάζεται ή/και δολοφονείται, ξέρουμε ότι οι γυναικοκτονίες είναι καθημερινό φαινόμενο. Όλες μας γνωρίζουμε κάποια που ο σύντροφός της «δεν την αφήνει» να βγει από το σπίτι μόνη, να δουλέψει, να μιλήσει με κάποιον κ.λπ.

Ξέρουμε ότι οι περισσότερες από εμάς έχουμε πάνω μας όλο το βάρος του σπιτιού: το καθάρισμα, τα ψώνια, και πάνω απ’ όλα την έγνοια να οργανωθούν οι δουλειές και να γίνουν όσα πρέπει (γιατροί, λογαριασμοί, επισκευές). Εμείς είμαστε αυτές που καλούνται να θυσιάσουν δουλειά, ανεξαρτησία και προσωπικό χρόνο για να στηθεί και να σταθεί μια οικογένεια. Εμείς έχουμε «διλήμματα» ανάμεσα σε παιδί και δουλειά, εμείς έχουμε να φροντίσουμε παιδιά, γονείς, τους άνεργους της οικογένειας, χωρίς δημόσιες υποστηρικτικές δομές.

Ξέρουμε ότι πληρωνόμαστε λιγότερο από τους άντρες συναδέλφους μας για μια ίδια δουλειά. Ότι με τις ίδιες δεξιότητες πρέπει να προσπαθούμε διπλά και τριπλά για να μας πάρουν στα σοβαρά. Ότι πρέπει ταυτόχρονα να είμαστε εργατικές, όχι όμως επιθετικές, όμορφες, όχι όμως πρόστυχες, φιλόδοξες αλλά «τόσο όσο», με χίλιους δυο ακόμα ετερόκλητους περιορισμούς και όρους.

Η σεξουαλική παρενόχληση, οι σεξιστικές πρακτικές και ο σεξιστικός λόγος, ακόμα και η βία προς τις γυναίκες, συνήθως υποτιμώνται και αντιμετωπίζονται ως «υπερβολές υπερευαίσθητων» γυναικών από τα ίδια τα θεσμικά όργανα του κράτους και ως «γκρίνια» ακόμα και στο ίδιο μας το περιβάλλον.

Με ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες έρχονται αντιμέτωπες οι μετανάστριες, οι προσφύγισσες, οι γυναίκες με αναπηρίες. Ακόμα περισσότερος σεξισμός εκδηλώνεται σε γυναίκες λεσβίες, σε όποιες δεν ακολουθούν τον σεξουαλικό προσανατολισμό που το κυρίαρχο σύστημα βαφτίζει και επιβάλλει ως «φυσιολογικό».

Ξέρουμε όμως επίσης ότι η κούραση, η απελπισία, ο φόβος, ο πόνος, οι αδικίες χρειάζεται να γίνουν δυναμική αντίσταση και συλλογική διεκδίκηση!

Οι κινητοποιήσεις των γυναικών διεθνώς τα τελευταία χρόνια, οι μαζικές και εντυπωσιακές απεργίες, διαδηλώσεις, δημοψηφίσματα, από την Ισπανία μέχρι την Αργεντινή, από την Αμερική μέχρι την Ιρλανδία κι από την Πολωνία μέχρι την Ινδία, έχουν ξαναφέρει στην επικαιρότητα τις φεμινιστικές διεκδικήσεις.

Η περσινή γυναικεία απεργία στην Ισπανία έβγαλε εκατομμύρια γυναίκες στον δρόμο. Γυναίκες που έκαναν απεργία από τους χώρους εργασίας, από την οικιακή εργασία, από την κατανάλωση. Σωματεία, συνδικάτα και ομοσπονδίες στήριξαν τις διαδηλώσεις των γυναικών και των αλληλέγγυων ανδρών συναδέλφων τους, καλώντας και αυτά σε απεργίες και στάσεις εργασίας. Το κεντρικό σύνθημα ήταν «Αν σταματήσουμε εμείς, σταματά να γυρίζει ο κόσμος».

Στην Ελλάδα της κρίσης και των ατέλειωτων μνημονιακών πολιτικών, που χτυπάνε ιδιαίτερα τις γυναίκες και που όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις ψηφίζουν και διατηρούν, επιχειρούμε να οργανώσουμε ακόμα πιο δυναμικά την εμφάνισή μας στις 8 Μάρτη.

Έχει έρθει η ώρα να φωνάξουμε δυνατά «Χωρίς εμάς, γρανάζι δεν γυρνά»! Ενώνουμε τις φωνές μας με το γυναικείο κίνημα σε όλο τον κόσμο, γινόμαστε ορατές, παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, παλεύουμε ενάντια σε κάθε καταπίεση.

Με στόχο να οργανωθούν όσο το δυνατό μαζικότερες, ενωτικές δράσεις στις 8 Μάρτη, να δοθεί το στίγμα της απεργίας και της αποχής από δουλειά και σπίτι, καλούμε σε συνέλευση γυναικείες συλλογικότητες, συνδικάτα και οργανώσεις και κάθε αγωνιζόμενη φωνή υπέρ της γυναικείας απελευθέρωσης, στις 31.1.2019, στις 6 μ.μ., στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθήνας (Ακαδημίας 50).