Από το φοιτητικό κίνημα οι εργάτες «δανείζονται» το πρότυπο της συνέλευσης σε αντίθεση προς την απλή ανάθεση στη συνδικαλιστική ηγεσία.
Το σινεμά του Μάη χαρακτήρισε η φρενιτιώδης αναζήτηση νέων μορφών και το διαρκές επαναστατικό σπάσιμο των καλουπιών, συχνά σε βάρος του περιεχομένου.
Πρωτοπόρες υπήρξαν γυναίκες με ριζοσπαστικό προσανατολισμό, καθώς οι επίσημες οργανώσεις της αριστεράς φοβούνταν μήπως αποκοπούν από τις συντηρητικές «μάζες».
Ο Μάης δεν ήταν ένα «ιστορικό παράδοξο», αλλά αποτέλεσε ένα σημαντικό επεισόδιο μιας παγκόσμιας αναταραχής.
Σήμερα δεν προσεγγίζουμε τον Οκτώβρη από τη σκοπιά κάποιου φιλολογικού, ιστορικού, επιστημονικού ή άλλου πάθους· τον προσεγγίζουμε από τη σκοπιά του μέλλοντός του.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που η παραδοσιακή δεξιά αντί για δέκτης πολιτικής σάτιρας αναγκάζεται να γίνει παραγωγός.
Ο Φουκώ μάς καλεί να αναρωτηθούμε όχι πότε θα γίνει η επανάσταση αλλά κατά πόσο διατρέχει σήμερα κιόλας την καπιταλιστική καθημερινότητα.
Η σύνθεση της μαρξικής με τη φουκωική ανατομία της (καπιταλιστικής) εξουσίας δεν είναι διανοητικό παιχνίδι για ακαδημαϊκούς.