Website Εκδόσεις Περιοδικό Λέσχη
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την ταξική πάλη
Το φοιτητικό κίνημα (φ.κ.) που αναπτύχθηκε ιστορικά κατά τη διάρκεια του Αντιδικτατορικού Αγώνα
Τέτοια κινήματα αποτελούν μια τεράστια πρόκληση για την Αριστερά. Χωρίς μια πολιτική έκφραση και συμπύκνωση που να αναλογεί στο δημοκρατικό και χειραφετητικό περιεχόμενό τους, κινδυνεύουν να μείνουν μετέωρα ή να απαντηθούν με ενδοσυστημικές ή ακόμη και αντιδραστικές λύσεις, όπως δείχνει και η εξέλιξη της Αραβικής Άνοιξης.
Μπορούμε να συγκεφαλαιώσουμε την αντίσταση ως το αποτέλεσμα στη βίαιη επέκταση των αγοραίων μορφών στην οικονομία, στον δικτατορικό και σουλτανικό μετασχηματισμό του καθεστώτος στο πολιτικό επίπεδο, και στην αυξανόμενη ορατότητα των πολιτικών ισλαμοποίησης στο ιδεολογικό επίπεδο.
Ο Ερντογάν πρόσφατα αποφάσισε να προχωρήσει σε τεράστιες δημόσιες επενδύσεις με κόστος δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως είναι η τρίτη Γέφυρα του Βοσπόρου, το Σχέδιο για το Κανάλι της Κωνσταντινούπολης και το τρίτο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης.
Κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου η αναπτυξιακή πολιτική της χώρας χαρακτηρίστηκε από κρατικό παρεμβατισμό και στηρίχτηκε πρωτίστως στον έλεγχο των εισαγωγών καθώς και στις ξένες επενδύσεις.
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να κατανοήσουμε την επαναστατική στρατηγική ως διαδικασία. Όχι ως μια προοδευτική, κοινοβουλευτική μεταβολή συσχετισμών, αλλά ως μια διαδικασία «οικοδόμησης» της ηγεμονίας.
Σε συνάρτηση με τη «στρατηγική της έντασης» αλλά και την αποτυχία μιας στρατηγικής μαζικής επαναστατικής διεξόδου (για την οποία πρωτίστως είχε ευθύνη το ΙΚΚ), μπορούμε να ερμηνεύσουμε και τη μαζική στροφή στον ένοπλο αγώνα κατά τη δεκαετία του 1970.
