Website Εκδόσεις Περιοδικό Λέσχη
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Ο πιο καλός σύμμαχος αυτής της ταξικής στρατηγικής απεμπόλησης κυριαρχίας προς όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου έχει υπάρξει ένας αφελής αριστερός κοσμοπολιτισμός.
Ο βαθύτερος λόγος που η έξοδος, στην τρέχουσα συγκυρία, μπορεί είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα για τη μετάβαση σε ένα άλλο κοινωνικό υπόδειγμα είναι ακριβώς η φύση του χρήματος.
Η ρήξη με την Ε.Ε. είναι μια αναγκαία διεργασία επανακατοχύρωσης της λαϊκής κυριαρχίας. Συμπυκνώνει ένα δημοκρατικό αίτημα αυτοκαθορισμού της εργαζόμενης πλειοψηφίας σε ένα δοσμένο γεωγραφικό χώρο.
Η εξέταση των πολιτικών δυναμικών που αναπτύσσονται πανευρωπαϊκά δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι η άκρα Δεξιά αποτελεί τον βασικό κερδισμένο, με τις δυνάμεις της Αριστεράς να παρακολουθούν από απόσταση τις εξελίξεις.
Ψηλαφώντας έτσι τη σημερινή και τη μελλοντική Ε.Ε., θα παρατηρήσουμε όχι μόνο μια στροφή προς το κλείσιμο των συνόρων αλλά μια πολυεπίπεδη στροφή κάθε έθνους προς τον εαυτό του και μια προσπάθεια να ηγεμονεύσει μέσω μιας καθαρότερης ταυτότητας τόσο επί των άλλων εθνών όσο και στο πεδίο της διαμόρφωσης της ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Η αγορά ξέρει αυτό που δεν μπορούν να παραδεχτούν δημοσία οι πολιτικές ελίτ: το χρέος δεν μπορεί να πληρωθεί και αργά ή γρήγορα δεν θα πληρωθεί. Η παραδοχή της χρεοκοπίας θα έχει κατακλυσμιαίες συνέπειες στη δομή των ευρωπαϊκών οικονομιών. Σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η ίδια η Ε.Ε. θα διαλυθεί.
Η δικτατορία βρήκε την Αριστερά απροετοίμαστη˙ με νέο δυναμικό και εκπροσωπήσεις, αλλά χωρίς να μπορεί να τα μετασχηματίσει σε μια άλλη στρατηγική. Η διάσπαση του 1968 ήταν έκφραση αυτής της αντίφασης.
Ένα εξαιρετικά πολύπλοκο μωσαϊκό δημιουργίας, έκφρασης και κουλτούρας εν εξελίξει, ο πολιτισμός, αποτελεί αντανάκλαση των ιδιαίτερων κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών κάθε εποχής.
